Nabeschouwing

Het waren geen zeven dagen varen, maar het waren er slechts vijf. Dat we dag 2, door Amsterdam en dag 3, naar De Rijp, samen hebben gevoegd, kwam later wel goed uit. Ook dag 4, vanaf De Rijp naar Zaandam, en dag 5, van Zaandam naar Haarlem, kwamen in de praktijk samen in een enkele vaardag. De originele routes, van het schema van Van der Laan gingen er veel meer vanuit dat men ook stadjes ging doen, de bezienswaardigheden van Nederland bekijken. En Nederland heeft veel om te gaan bekijken!

Maar wij, wij lieten Nederland aan ons voorbijtrekken, rustig vanuit de kajuit, of het achterdek. De steden, dorpjes, landerijen en boomgroepen, Nederland vanaf het water is ook heel mooi. En dan komt een schema wat daar niet helemaal op gemaakt is al snel in de verdrukking van onze realiteit, waarin lange stukken rustig varen voor ontspanning zorgen.

Toch, achteraf gezien, waar altijd de juiste beslissingen gemaakt kunnen worden, achteraf gezien kwam het wel goed uit. Het weer op woensdag was al niet het rustigste, en op donderdag was het ook een waaidag. Hadden we dat aangekund? Waarschijnlijk wel. Hadden we dat prettig gevonden? Nee, zeker niet. En zo kwam alles dan toch weer op de juiste dag, op de juiste plek, prima voor elkaar.

En nu? Nu is het tijd om alle indrukken, alle belevenissen en alle emoties een plekje te geven. Om te denken aan de brugwachters en de sluiswachters, pontwachters en havenpersoneel wat gewoon deze twee zoetwatermatrozen door de dag heeft geholpen. En nee, niet altijd ging het glad en goed, maar het water was ook niet altijd glad. Zowel Willem als ik hebben veel geleerd, met niet in het minst dat we best een tijd met elkaar kunnen opschieten. Maar ook hoe we moeten varen, met wind en tegenwind, aanleggen en wegvaren.

Bedankt, havendienst en havenmeesters, Clemens, Esther, Jet en Marjoleine, fijn geholpen. En ook bedankt de vele onbekende brugwachters in Amsterdam en Haarlem, en verder langs de route. Ook bedankt Vera, voor de aanwijzingen.

Misschien doen we het nog een keertje over, maar laten we daar geen vijftig jaar meer mee wachten........