Vechta 2008 | |
|
| |
|
Om half tien was ik bij tankstation "de Slenk" aan de A50, tussen
afrit 19, Oosterbeek, en knooppunt grijsoord. Deze plek was gekozen
omdat Theo J. die van Joost een CX-onderdeel zou krijgen, daar eenvoudig
kon komen uit Bennekom, en ook eenvoudig, via de A12, weer kon terugkeren.
Theo stond me op te wachten, met een CX, die we een week of zo daarvoor nog ernstig aan de tand hadden gevoeld omdat het geheel in de bocht niet 'goed'aanvoelde. Op dat moment hadden we niets kunnen vinden, maar, zo zei Theo, hij was eruit gekomen, na het lezen van een stuk op het forum. Door de balhoofd lagers een fractie los te draaien was de wegligging in hoge mate verbeterd. Kleine oorzaken, grote gevolgen. Datzelfde hoorden we even later van Joost, Antoon en Eric, die meer dan een kwartier te laat arriveerden. Een automobilist had iets over het hoofd gezien, en er was vlak voor de afrit Oosterbeek een ongeluk gebeurd. Vandaar hun vertraging. terwijl Eric ging tanken begroetten Theo en ik de andere twee. Er werd koffie gehaald, het onderdeel werd overgedragen, en toen was het toch echt tijd om weer verder te rijden. De drie uit het zuiden hadden er al een flink stuk opzitten, en nu begon mijn reis ook. | |
 ... begroeten ... |
|
|
Joost reed voorop, Antoon twee, ik als derde, en Eric was de hekkensluiter.
Joost deed zijn best om de verloren tijd in te halen, merkte ik. Honderd
was een uitzondering, 120 eerder regel. Nou kan die "rode Rakker" van
mij dat best bijhouden, dat is het probleem niet, maar ik doe het liever
wat rustiger aan. Dat lukte amper. In hoog tempo reden we langs Arnhem,
Apeldoorn, richting Enschede, A12, A50, A1. Ergens onderweg, waarschijnlijk bij het
inhalen van een vrachtwagen, waaide mijn CX-hesje open. En als er dan
niet gestopt kan worden, dan flappert zo'n hesje vrolijk om je schouders mee.
Ik verwachte de afslag richting Denekamp, maar ook die werd met hoge snelheid gepasseerd. Pas over de Duitse grens, bij de afslag Bad Bentheim/Nordhorn, werd de A1/E30 eindelijk verlaten, en werd de richting Nordhorn gekozen. Daar werd eerst gestopt, voor een korte rust. Ik was ook aan wat rust toe, en wat verzorging. Tussen twee supermarkten zat een kleine bakkerij. Dat werd mijn doel. Een bezoek aan het toilet, daarna een broodje, en nu kon ik er weer tegenaan. | |
 ... een korte rust ... |
|
|
Vervolgens moest er een tankstation worden opgezocht. Ook geen probleem,
want mijn TomTom wist te vertellen dat er amper een kilometer verder
een tankstation moest zijn. Dus reden we verder, en inderdaad,
een tankstation. Aftanken, of niet aftanken was de keuze. Omdat ik er
geen idee van had waar Joost langs wilde rijden koos ik voor aftanken.
Ook de anderen tankten hun CX-en af.
Vanaf hier zou ik in principe zonder navigatie en zonder kaart naar Vechta kunnen rijden, en het eerste stuk leek aardig te kloppen met mijn geheugen. Maar toen, in ene, linksaf? Waar gaan we nu weer heen? Van het vervolg kan ik weinig meer zeggen dan dat we via Berge, bovenin het Naturpark Nördlicher in de richting Quackenbrück reden, daar onderdoor doken, en toen in Dinklage zijn uitgekomen. De route die door Joost gevolgd werd liep linksom, rechtsom, en heen en weer. Garmin? TomTom, kaart? Kortste route? We kwamen over kleine landweggetjes en doorgaande routes heen, maar kennelijk toch steeds dichter in de buurt van Vechta. Na Dinklage was het bekend terrein, en al gauw waren daar de eerste bordjes met "CX500". Om 14:00 reden we, na de inrit foto, het terrein van de BdkJ op, waar we de eerste Nederlanders waren. | |
 ... inrit foto ... |
|
|
Er
waren zo-wie-zo nog niet veel motoren, want het grote middenveld was
nog grotendeels leeg. Maar we waren er tenminste! Nu eerst even langs
de inschrijftent, waar de inritfoto al lag te wachtten. In plaats van
de polaroid, die tot het vorige jaar de inrit foto was, was er nu een
mooie digitale afdruk, in een groot formaat.
| |
 ... nog grotendeels leeg ... |
 ... inschrijftent ... |
|
Een grote teleurstelling was het ontbreken van Werner en Grietje, die
op de site hadden afgesproken om, op dezelfde plek als het vorige jaar,
een plek vrij te houden om "Kamp Holland" te bouwen. Nu stonden er al
drie tenten, en dat waren geen Nederlanders. Kennelijk was er iets
aan de plannen veranderd. Joost, Antoon, Eric en ik sloegen onze tenten
op, waarbij ik heel goed oplette dat de scheerlijnen van mijn tent niet
ergens een looppad kruisten. Het vorige jaar waren er veel over mijn
scheerlijnen gestruikeld, als ze 's nachts een weg naar hun tent zochten.
Toen de tenten stonden was het tijd om eens op verkenning te gaan. Is er wat veranderd, en zo ja, wat? Maar er was niets veranderd aan Vechta. Vechta was nog steeds Vechta. Dick-Gompie was er al, evenals Beussie & zoon. Dezen waren met de auto gekomen, maar Beus had wel zijn turbo meegenomen, achterin. De auto diende voornamelijk als stevige slaapplaats, beter dan een tent. Lopend over het terrein, naar de motoren toe, kwam ik langs de ingang. Daar kwamen steeds meer motorrijders aan, maar deze kende ik: Henk. Henk had er net een motor vakantie opzitten en Vechta was het laatste weekend van zijn vakantie. Terwijl Henk zijn tentje opzette, kwamen even later Edward en Floris aan, die zich ook aansloten bij "Kamp Holland" | |
 ... Henk ... |
 ... Edward en Floris ... |
|
Om ongeveer half vijf arriveerden Coen, Lieke, Michael, Maria en
Pjotter, vergezeld van Robin, Stephanie, Kaithlyn en Loes. En niet
te vergeten, hond Caine. Lieke kreeg het voor elkaar om haar CX niet
op het middenterrein, maar voorlangs te mogen parkeren. Het midden terrein van het treffen werd voller en voller, hoewel goed te merken was dat er veel minder mensen waren dan de vorige keer. Toch werden, echt Hollands, alle tenten vlak bij elkaar gezet, tenzij er helemaal geen plaats meer was. Coen en Lieke vonden nog een plaats vlakbij de andere Nederlanders, maar toen was het daar ook echt vol (niet dus, maar dat merkten we de volgende avond pas). Steffie, Kaithy en Loes sliepen een eind verderop, en Michael was zo goed om hen te helpen met het opzetten van een eigen tentje. | |
 ... Coen en Lieke vonden nog een plaats ... |
 ... opzetten van een eigen tentje ... |
|
Langzaamaan vond ik het tijd worden om eens wat te eten. En tenzij je
het terrein verlaat en in Vechta zelf een gelegenheid opzoekt, of
zelf voldoende meegenomen hebt, is er weinig keus dan de Imbiss-wagen. Of
het gezond is? Geen idee, maar het vult de maag, en heeft een
lekkere smaak. Er was genoeg te eten, wat frites en derdelijke verder
zat mijn buik weer
lekker vol, en het gewicht, daar letten we even niet op, dat komt wel
weer als ik thuis ben.
| |
 ... zelf meegenomen ... |
 ... genoeg te eten ... |
|
Praten, cola of fanta drinken, en foto's maken. De avond vloog om. Wel werd het steeds kouder en kouder, en de dunne trui was echt niet voldoende. Volgend jaar neem ik minder gereedschap, en meer warme kleren mee, denk ik. De laatste uren van de avond werden vlak bij het kampvuur doorgebracht, want wie dicht bij het vuur zit warmt zich het best, zegt het spreekwoord. Maar zo tegen twaalven begon ik toch naar die warme slaapzak te verlangen. Vanuit mijn tent bleef de muziek nog geruime tijd hoorbaar, maar gelukkig struikelde er niemand over de scheerlijnen..... | |
| |
|
| |
|
| |