Vechta 2008 | |
|
| |
|
Om half zes deed ik een halfslachtige poging er wat levendig uit te
zien, maar ditmaal kon zelfs een gang naar de douche me niet echt
opfrissen. Maar ik had me voorgenomen om in elk geval een oppervlakkige
telling van de aanwezige motoren te maken, dus: tellen die handel, en
geen gezeur. Ik telde nu ongeveer 320 motoren, waarvan er 238 Cx-en waren, een heel verschil met het vorige jaar. Goed, ik had mijn plicht weer gedaan, waar is de slaapzak..... Tegen half acht was ik weer zover tot het land der levenden toegetreden dat ik me zonder al te veel opzien onder de mensen kon begeven. Een plens koud water over m'n kop, en dan verder kijken. Verder hield in dat ik het tweede broodje, de vorige avond bij de imbiss gebietst, opknabbelde, als een voorbereiding op het echte ontbijt. Dat en het koffiewonder van Piet deden me de wereld toch weer wat rooskleuriger zien. Ontbijt, maar nu met de rug naar het kampvuur, waaruit vlokken as naar ons toegeblazen werden. Wederom brachten de zoutzakjes een grijns teweeg bij mijn mede ontbijtgangers, maar "als je er eentje over hebt is het toch wel handig", en dan verhuisde weer een half zakje zout naar iemand anders. Na het ontbijt was het tent-opruim-tijd. Het vorige jaar was ik de eerste, nu was ik bijna als laatste klaar, alleen Henk en Frans hadden hun tentjes nog staan. En ook de rest van het terrein liep met verbazende snelheid leeg. De eerste Dutch-CX-ers vertrokken, bepakt en bezakt. het was een hele drukte. OldSnowman pakte de motor in, Kuipwillem vertrok, evenals een aantal anderen die niet op de groepsfoto wilden wachten. Maar de overigen wilden wel op de foto, en onder het spandoek 'vechta 2008' werden we digitaal vereeuwigd. | |
 ... Oldsnowman ... |
 ... KuipWillen vertrok ... |
|
Nu moesten de laatste zaken op de motoren geladen worden, alles worden
vastgezet, en afscheid genomen van diverse Vechta-mensen. We stonden
klaar, motoren gestart, auto klaar, maar waar was Henk nu weer? Toen
het verloren schaap gevonden was werd er vertrokken, met
zes motoren en een auto. Vechta in, tanken, en weer terug, Vechta uit.
Coen met Robin, ik, Lieke met Loes, Henk, Frans, Michael met Steffie,
en als hekkensluiter Maria die samen met Kathy in de auto reed.
Vechta uit, richting Lohne. Ergens was de weg afgesloten, en dus werd
de omleiding aangehouden. dat ging een hele tijd goed, totdat, op
een rotonde waar we eigenlijk rechtdoor moesten, de rechtdoor was
afgesloten. Coen reed dus maar door, en zo maakten we een extra rondje
voordat we rechtsaf gingen. Al snel waren we weer op een bekende weg,
richting Lingen. Waar we het vorige jaar nog door diverse dorpjes reden,
werden we nu op een aantal plaatsen over een nieuwe weg gestuurd. Dat
schoot wel lekker op, maar miste toch de sfeer die het rijden door
die dorpjes geeft.
Regen, ja, dat was er ook. Geen plensbuien, geen druilerige miezerregen, maar af en toe een klein buitje, met genoeg om te weten dat het regent, maar niet genoeg om de pret van de thuisreis helemaal te vergallen. En nat werd ik ook niet, achter mijn Polaris ruit. Het was net genoeg regen om één dun straaltje water in mijn laars te laten lopen, en toen hield het ook weer op. Na een uurtje of zo was het tijd om even een rustpauze te nemen, en in een klein dorpje werd gestopt bij een tankstation. Maar helaas, het toilet was buiten werking, en als je moet, dan moet je, of je rijd nog wat verder. Wij reden verder, maar niet voordat ik Lieke mijn warme reserve handschoemen had gegeven. Ik had het niet koud, maar een leren pak geeft toch een heel andere temperatuur dan een kunststofmotorpak. Coen reed verder, naar dezelfde räststatte als we het vorige jaar bezocht hadden. De räststatte het "Laxter Sand" bied, naast redelijk schone toiletten, ook een uitgebreid menu. En wij hadden honger. | |
 ... räststatte 'Laxter Sand' ... |
|
|
De Linschoters kozen voor de schnitzel met frites, Frans, Henk en
ik namen een 'Strammer Max', een uitsmuiter
met ham. Terwijl we op onze bestelling zaten te wachtten, ging de
deur open, en kijk: die kennen we. Drie Dutch-CXers, ook onderweg
naar Nederland, kwamen binnen voor een kopje koffie.
De uitsmijters kwamen snel, de schitzels duurden wat langer. Maar uiteindelijk zat iedereen smakelijk te eten. En het duurde wel even voordat alles op was..... | |
 ... smakelijk te eten ... |
|
|
Van Lingen naar Nordhorn, van Nordhorn naar Denekamp, daar met een
grote boog omheen, en van Denekamp naar Oldenzaal, en tenslotte de
A1, richting Apeldoorn. De laatste stop op de rit naar huis was tankstation "de Vundelaar", tussen Deventer en Apeldoorn aan de A1. Tanken of niet tanken? Ik besloot om wel even te tanken, want ook al loopt de "Rode Rakker" op de lange afstand 1:18.5, ik wist niet helemaal zeker of ik het zou halen, naar Ede toe, op de resterende brandstof. Toen ik na het afrekekenen weer buiten kwam, kwamen er juist drie BMW rijders aan. Één van hem merkte op: "Jullie zijn zeker de CX-club...". Dat was vrij duidelijk, met al die CX-en, en onze hesjes en zo, dus we konden het niet ontkennen. Ja, wij waren de CX-club. Het bleek dat Luuk, zo heette deze BMW-er, jaren geleden Coen al eens in België bij een CX treffen bij Jan en Wilma had ontmoet. Zo kom je elkaar nog eens tegen, zo midden in het land..... | |
 ... kom je elkaar weer tegen ... |
|
|
Henk was de eerste die weer verder ging, na een laatste zwaai, en met
een brede grijns nam hij afscheid, en begon aan de laatste kilometers
van zijn motor-vakantie. Meer dan 5500 kilometers had hij afgelegd,
een aanzienlijke afstand.
| |
 ... een brede grijns ... |
|
|
Even later stapten wij ook weer op. De etappe naar Ede, voor Michael,
Maria en mij eindpunt, voor de Linschoters de laatste tussenstop. Frans
reed mee totaan de afslag Hoenderloo, en vervolgde vandaar de weg naar
huis, Nijkerk. Het laatste stukje, toerend over de Veluwe, rustig de ene
na de andere kilometer onder de banden laten verdwijnen. Dan het
bordje: Ede, en de afslag naar tankstation "De Haan". Afscheid van de hele
familie, en de allerlaatste kilometers door Ede heen, totdat ik, na
een laatste draai aan de gashandel, de motor stilzette op het
vertrouwde plekje achter het huis. Ik was weer thuis, het einde van
een geweldig weekend
| |
|
"Vechta" was, misschien omdat het de tweede keer was, of misschien omdat
het minder druk was, minder intens, minder
overweldigend. Maar zeker niet vervelend, integendeel. De organisatie,
de planning, de toertocht, en ook de rit terug, allemaal
geweldig. Dat en de vriendschap onderling, maken
een "Vechta" onvergetelijk.
| |
|
Naschrift Later hoorde ik dat een koppakking van "Angel", de mooie witte CX650E van Lieke, het had begeven vlak na het vertrek bij het tankstation. Zij en Loes moesten de laatste kilometers naar Linschoten per auto afleggen, terwijl "Angel" achterbleef in Ede, onder de hoede van Michael. | |
|
| |