SJK - Vrijdag Sint Jansklooster 2009 | |
|
| |
|
Om 9:10 kom ik aan bij Michael en Maria, waar eerst de inwendige mens
versterkt wordt met een kopje koffie.
Michael's Silverwing staat al klaar en aangezien mijn "Rode Rakker"
ook pas is afgetankt staat niets ons vertrek naar SJK in de weg.
Door Ede heen
en via de N304 langs Otterlo en Hoenderloo naar Apeldoorn. De N304 is
aangepast, en waar vroeger
de eerste vijf kilometer nog autoweg met een max. snelheid van 100km/u
was, is het nu allemaal 80km/u weg geworden. Twee nieuwe rotondes remmen
de snelheid nog verder af.
Maar goed, de zon schijnt, de bomen glinsterden met duizend tinten groen, en de weg is rustig. Bij Apeldoorn gaan we de A2 op, en daar is het al weer wat drukker. Drie, vier vrachtwagens worden ingehaald, en het is duidelijk aan de CX te merken dat er, met tent, slaapmat en topkoffer, toch een helehoop bagage op ligt. De wegligging is toch wat anders. Bij de A50 verwisselen we de rijstrook, en draaien, door een driekwart cirkel heen, de A50 op. Hier is het een stuk drukker. Veel vrachtauto's, een flink aantal caravans, en dan nog een hoop 'gewoon' verkeer. Om een beetje redelijk door te rijden moet het gas er flink op. De auto's rijden zo dicht op elkaar dat, na een inhaal manoevre, er bijna geen ruimte was om weer rechts in te voegen. Noodgedwongen word dan ook veel links gereden, totdat we, CX, Silverwing en auto, genoeg ruimte hebben om gezamelijk weer naar rechts te gaan. Maar daar is de volgende vrachtwagen alweer, of een automobilist die wat moeite heeft om wat sneller te gaan, en hups, weer naar links en inhalen...... De 35 kilometer tussen Apeldoorn en Zwolle worden zodoende in een hoog tempo afgelegd. Maar nergens spanning of stress, het is eigenlijk vanzelfsprekend. Niet aarzelen, gewoon erop vertrouwen dat Michael en Maria ook meegaan met inhalen, en af en toe een controle in de spiegel, en daar steeds het vertrouwde beeld van een Silverwing en een Volvo zien. Perfecte samenwerking, alsof het zo is afgesproken. De A50 eindigd op de A28, maar gaat ook verder als de N50. Wij nemen de N50 in de richting Kampen, en rijden even later langs de werkzaamheden voor de IJsselmeerlijn. Zo te zien zal het nog wel even duren. Ondertussen kwam de Eilandbrug in zicht. Het grootste probleem hier is meestal de wind, maar die liet zich nu bijna niet voelen. Dus weer verder, naar het volgende punt: Ramspolbrug. Het verkeerslicht voor de brug geeft wat oponthoud, maar eenmaal daar voorbij is het weer: doorrijden. Eerste rechts, een tien kilometer lang stuk met 60km/u, de Zwartemeerweg. Dan, vlak voor de brug over het Kadoelermeer houd een verkeersregelaar ons tegen. Een grote tractor met een aanhanger die vol staat met een reusachtig draad en ijzer geraamte is druk bezig met draaien of zo. Het lijkt het begin van een grote praalwagen, maar zeker ben ik daar niet van. Een auto die haast heeft wordt resoluut terug gestuurd tot achteraan de rij wachtenden. Als een grote vrachtwagen uit tegenovergestelde richting gepasseerd is, mogen wij ook weer verder. Verder betekend de brug over, rechts, direct links, en een honderd meter verder is al de ingang naar "het Kamper Erve" waar onze CX-en naast die van Arnold en Coen mogen gaan staan. We zijn er! | |
|
Behalve Coen, Lieke en de kids uit Linschoten zijn ook Arnold en
Rembrandt er al.
Ik krijg een kopje koffie aangeboden, en dat sla ik niet af.
Maar daarna is het toch echt tijd om eens de tent te gaan opzetten, en al
mijn spullen daar naar toe te verplaatsen.
De tent staat snel genoeg met hulp van Arnold, naast wiens tent
ik de mijne neerzet. Spullen van de CX af, en in de tent gemikt, klaar,
opruimen doe ik straks wel. Nu is er eerst lunch bij de tent van
de Linschoters. Nog een koffie, een broodje, de tijd vliegt voorbij.
| |
 ... bij de tent van de Linschoters ... |
|
|
Het is tijd om me eens bezig te houden met mijn eerste klusje volgens
de vrijwilligers lijst. Ik ben aangewezen om de parkeerplankjes neer
te leggen. De afstand van elkaar, en of de plankjes in een rechte lijn liggen, en of.... Ja, er komt een hoop bij kijken, als je het moeilijk wilt doen. Gelukkig voor mij wil ik dat niet. Plankje, "plof" , daar ligt het. Twee, drie stappen, plankje, "plof" valt het volgende plankje. Zo komt er een rij van ongeveer 15 plankjes. Niet helemaal recht, maar wel plankjes waar een CX op kan staan. Na drie rijen hou ik het even voor gezien, en ik besluit straks verder te gaan. Nu is het tent-bouw tijd. De drie grote party tenten van de club moeten worden opgezet. Door heel goed op te letten en af te kijken weet ik precies hoe het wel, maar ook hoe het niet moet. Samen met de andere aanwezige vrijwilligers worden de tenten binnen de kortste keren opgezet. Geen problemen, vlug doorwerken, maar mens-o- mens wat is het heet! Terwijl Coen en ik binnen in de nog op de grond liggende tenten de puntstukken vastzetten loopt het zweet met straaltjes over m'n gezicht. Maar uiteindelijk staan alledrie de party tenten, keurig netjes naast elkaar. |
 ... de tenten ... |
|
Terwijl wij de tenten opbouwen komen langzaamaan meer helpende handen
het terrein opgereden. Wouter en Pauline,
Rembrandt, Jan, Marcel, Erik, vergezeld van dochter, Dick, ook met dochter
en nog veel meer.
De begroetingen zijn hartelijk maar kort, want nu de party-tenten staan moeten ze worden ingericht. Boer Jan komt met een oude tractor en een wagen vol met tafels en banken. In hoog tempo worden deze uitgeladen en op de plaats gezet door Arnold, Coen, Michael, ondergetekende en een ieder die toevallig in de buurt is en wil aanpakken. | |
 ... wagen vol met tafels en banken ... |
 ... verder inrichten ... |
|
Terwijl de tenten verder worden ingericht wijdt Erik zich aan het opbouwen
van de kleppendeksel racebaan. Dit gevaarte van tien meter lang is gelukkig
in stukken te vervoeren, maar het zijn wel flinke stukken. Uiteindelijk
staat de baan dan toch. Vlug haal ik mijn nieuwste racer, "Inertia"
en laat hem een keertje naar beneden rollen. Het werkt perfect. Het
wagentje loopt niet vast, en is nog best wel snel ook.
Maar er is weinig tijd voor kleppendekselracers, als er een groep
motorrijders bij de ingang verschijnt. Maar daar zit nog niemand, de
bonnentjes zijn er nog niet eens, die zijn nog onderweg naar
Sint Jansklooster. Deze bezoekers zijn erg vroeg, want officiëel gaat
het terrein pas om 15:30 open en het is nu amper 14:15. Wat nu ?
| |
 ... motorrijders bij de ingang ... |
|
|
Snel maak ik met mijn camera de inrit foto's. Coen geeft aan dat ze
kunnen doorrijden, maar het komt wel een beetje rommelig over allemaal.
Met een sneltreinvaart wordt nu eerst de entree opgesteld, een party
tentje, en het spandoek. In tegenstelling tot de voorgaande jaren
wordt het spandoek nu aan de rechterzijde van de inrit opgehangen.
| |
 ... het spandoek ... |
|
|
En ook het spandoek zelf is nog niet klaar, want dat geeft aan
'augustus 2008'. Dat kan niet, vind ik, dat moet worden bijgewerkt.
Voorzichtig weet ik een stukje
van het cijfer 8 weg te krabben, zodat er nu 2009 staat, ook al is
de '9' een beetje acht-achtig. Als ik tip-ex had gehad was het nog
beter geworden, maar voorlopig is het goed genoeg.
| |
 ... worden bijgewerkt ... foto door Erik van E. |
 ... de '9' een beetje acht-achtig' ... foto door Erik van E. |
|
Nu de inrit klaar is ga ik verder waar ik verder had moeten gaan,
namelijk het inrichten van shop en bar, en het ophangen van de
feestverlichting. Het lange snoer met fittingen hangt snel genoeg, en
de lampen worden er ook al ingedraait. Voor mij is het nu tijd voor
een korte pauze. Een praatje met deze, een praatje met een ander, en
een heel lang praatje met Beussie, en een praatje met Dick, de
tijd vliegt om. En dan nog een kopje koffie in de tent, waar Coen
probeert te bedenken wat het volgende punt op de drukke SJK-agenda is.
| |
 ... Coen ... |
|
|
Het tweede klusje wat ik mag doen is 'parkeerwachter' zijn. Wederom
een zware en verantwoordelijke taak, die ik uitvoer gezeten op een
klein krukje midden in het pad waar alle motoren langskomen. Bijna
alle Nederlanders, op een enkele uitzondering met een grote Pan-European,
compleet met aanhanger na, snappen dat de voorste rijen voor de
CX-en zijn, en dat de mindere machines achteraan moeten aansluiten.
Verschil moet er wezen, tenslotte. Sommigen buitenlanders hebben
last van de taal-barriere, en hoewel ze heel goed over van alles
en nog wat kunnen meepraten blijven ze in nederland west-duits oost-indisch doof voor
"CX vorne, andere motorradern an die hinter reihe". Om ze nou weg
te sturen is ook wat, en mijn psychologisch overwicht merken ze
helaas niet op. Laat maar staan dan, denk ik, veels te warm om me
druk te maken.
Als ik nog een drie kwartier mag parkeerwachteren is er eten. Voor de vrijwilligers is er macaroni besteld, en of ik maar zo vriendelijk wil zijn mijn portie op te halen, want anders wordt het maar koud. Ik wil wel, want ik heb best wel trek gekregen. Dus naar de keuken, en een bord volgeschept. En lekker dat het is! Staand achter de keuken en slaapzalen wordt er gegeten door de vrijwilligers. Even een foto-tje, denk ik, en op hetzelfde moment denkt Erik dat ook. | |
 ... eten ... foto door Hans V. |
 ... van de andere kant bekeken ... foto door Erik van E. |
|
Nog even mag ik, als het eten op is, binnenkomende bezoekers
een parkeerplekje wijzen, en soms een handje uitsteken om een motor
op de middenbok te trekken. Maar dan is dat ook weer over, en vanaf 20:30 wordt het aan de binnenkomers zelf overgelaten om een net plekje voor de CX of andere motor te vinden. Het volgende evenement is al bezig, namelijk de kleppendekselrace. Een hoop bezoekers hebben al verwonderd naar de stellage staan kijken, zonder te vermoeden dat daar Neer'lands enige echte CX-kleppendeksel-racebaan staat. Zodra er dan ook meerdere CX-ers met hun racer bij de baan staan wordt het al snel drukker en drukker. Ik leen van Michael nog even een steeksleutel 10 om te proberen mijn 'Harmonia Axiridus' wat beter in lijn te krijgen. Maar het mag niet baten, het karretje blijft naar links trekken. Er zijn in totaal 7 racers, die, na de proefritten tegen elkaar uitkomen. En ook mijn 'Harmonia Axiridis' en 'Inertia' rijden tegen elkaar, waarbij de 'Inertia' met een bijzonder klein verschil wint. | |
 ... Harmonia Axiridus vs Inertia ... foto door Erik van E. |
|
|
Werners 'rat-racer' overleeft ternauwernood de eerste ronde, en moet met
kunst en vliegwerk weer in elkaar gezet worden.
Sommige racers moeten, vlak voor de start, nog wat laatste afstellingen
ondergaan, voordat ze hun twee seconden kans op eeuwige roem krijgen.
'Inertia' doet een moedige poging om 'Goldfinger' voorbij te streven,
maar 'Goldfinger' is uitgerust met RVS wielen, in echte lagertjes gevat
en perfect uitgelijnd. Nee, dat lukt zelf een 'Inertia' niet, helaas.
| |
 ... laatste afstellingen ... |
 ... Goldfinger vs Inertia ... |
|
Ook al wint 'Goldfinger' de wedstrijd, toch ben ik reuze tevreden
met de prestaties van de 'Inertia'. Het doel was een
kleppendekselracer te maken die, wat er ook gebeurd, niet tegen de
zijkant van de baan vastloopt. De rondtollende Inertia deed precies
wat ik hoopte. Geen enkele keer bleef het wagentje steken, tot
genoegen van mij, en vermaak van het publiek.
| |
|
De rest van de avond gaat voorbij zoals een treffen-avond op
SJK hoort te zijn. Muziek, een drankje, praten, en nog meer
drankjes. Maar om een uur of twaalf ga ik toch proberen wat te
slapen. Wonderwel lukt dit, totdat ik ergens van wakker schrik. Op
de klok kijkend zie ik dat het net één uur is geweest. Niets aan de hand.
Ik probeer verder te slapen, maar dan wil
de slaap niet meer komen, totdat het vier uur is geweest, en ik
eindelijk weer in slaap val........
| |
|
| |
|
| |