SJK - Zondag Sint Jansklooster 2009 | |
|
| |
|
Na toch een goede nachtrust wordt ik wakker, op deze zondag. Weinig
zon, ook al is het al ruim dag. Eerst maar eens naar de douche, om een
wat levensvatbaarder houding te verkrijgen. Dat valt nog niet mee, zo
duf als dat ik ben, maar ik gooi wat spullen bij elkaar en zo zal het
wel lukken. Het lijkt allemaal goed te lukken, totdat ik mijn handdoek wil pakken en misgrijp. In de tent laten liggen.... Maar goed, in de tent aangekomen is er nog voldoende droge kleding om toch weer heel netjes voor de dag te komen. Ik loop vast naar de partytenten toe, in de hoop dat daar al koffie te vinden is, je weet maar nooit. Maar helaas, ik ben weer te vroeg, en help daarom Coen maar even met bordjes en andere spullen uit de keuken naar de tent te verplaatsen. De ontbijt-corveers zijn wat aan de late kant, dus help ik ook met uitladen bij de cateraar van een zo mogelijk nog grotere voorraad aan etenswaren als gisteren. Als er nou nog tekorten zijn..... | |
 ... ontbijt ... |
|
| Tijd voor mijn ontbijt, Koffie, broodjes, prettig gezelschap aan de ontbijttafel. Het leven ziet er goed uit. Na het ontbijt haal ik een tweede kop koffie, en ga even aan tafel zitten bij Coen en Stephanie, voor een kort praatje. Coen, druk als altijd op een SJK, stapt al snel weer weg, maar diens plaats wordt al snel ingenomen door Nienke en Desiree. Na een gezellig kwartiertje kletsen met de drie jongedames ga ik maar weer eens wat doen, namelijk de lampen van de feestverlichting opruimen. Daarna is het de beurt aan het lampsnoer zelf. Ook dat wordt opgerold. In de tent vinden nog laatste gesprekken tussen deze en gene plaats, terwijl op het veld motoren volgeladen worden en al vertrekken. Er wordt hartelijk afscheid genomen, en iedereen beloofd om er volgend jaar weer bij te zijn. | |
 ... laatste gesprekken ... |
 ... afscheid ... |
|
Maar dan is het voor mij tijd om te gaan. De tent wordt opgevouwen,
de spullen op de motor geladen, en er wordt hartelijk afscheid genomen
van mijn CX-familie. Joost, Beussie, Jan, Dick, Antoon, Arnold, Wouter,
Pauline. En natuurlijk Maria en Lieke, Michael en Coen en de kids. En
nog veel meer die ik nu even vergeet. Het was weer een ongelofelijk
weekend, dat wel, vol met grootse momenten, en ook met wat mindere
puntjes, helaas. Een klein beetje voel ik me wel schuldig, dat ik de anderen nu het zware en vast ook warme afbouw werk laat doen, maar het is even weer genoeg geweest. Mijn hoofd heeft rust nodig, en controle over wat er gaande is. Dus wordt het warme pak aangetrokken, de laarzen aangedaan, en weg ga ik, na nog een laatste armzwaai. | |
|
De zon schijnt, de lucht is helder, en de CX loopt luid te snorren.
Luid snorren? Ai!! Oordopjes vergeten. Vlak voor de N50 stop ik even
om die dingen toch even te plaatsen. Dan verder, Ramspolbrug, en dan
de Eilandbrug, die net opengaat. Met 16 meter onderdoorvaart is dit
eigenlijk maar een klein bruggetje, vergeleken met de 'Rader-Hochbrücke' in
de autobahn 7 bij Rendsburg (42 meter) en de brug over
de Kleine Belt (44 meter), bedenk ik me. En inderdaad, als ik erover heen rij valt
de hoogte best mee.
| |
|
De brug is weer vrij, en verder gaat het. Voordat ik er goed erg in
heb rij ik alweer op de A50, en kijk, daar in de verte. Een wit
vlekje, het lijkt wel.... Het is Honkie Tonkie, die met de aanhanger achter de Silverwing ook onderweg is naar huis. Hij is er al bijna, als ik hem vlak voor Apeldoorn Noord inhaal, ik mag nog even. En nu? A50/A12, of toch via Otterlo? Het wordt de snelweg, want het gaat best wel lekker. En als ik uiteindelijk de afrit Ede neem kost het me moeite om geestelijk terug te schakelen, van 'motorweekend SJK' naar 'thuis', alsof thuis een vreemde wereld is, waar ik heel lang ben weggeweest. Maar hoe dichter ik bij huis kom, hoe verderweg SJK wordt. Als ik tenslotte de CX op zijn eigen plekje achter het huis parkeer is SJK, met alle belevenissen, niet meer iets wat wat 'nu' gebeurd, maar iets om over te vertellen. Vertellen over de motoren, vertellen over de rondrit, vertellen over het ontbijt en vertellen over de CX-vrienden. Nu alleen nog een verslagje schrijven..... | |
|
| |