SJK - Zaterdag Sint Jansklooster 2009 | |
|
| |
|
Na amper drie uur slaap loopt de innerlijke wekker af. Tijd om op
te staan, want volgens het rooster het ik ontbijt-corvee, samen met
Werner en Coen. Nou, vooruit dan maar. Een snel bezoek aan een koude kraan brengt wel wat meer leven in mijn bewegingen, maar het ziet er nog niet echt best uit. Koffie is er ook nog niet, die zal pas met de rest van de lunch komen. Eerst worden er wat tafels iets anders neergezet, zodat we een hoekje hebben waar men langs kan lopen. En daarna, daarna is het wachtten op de catering, die eigenlijk voor acht uur was afgesproken, maar pas om 5 over acht komt. Dan sta je wel even wat zenuwachtig te worden, bij de gedachtte dat er straks een horde hongerige CX-rijders bij een stel lege tafels staat....... Maar toen de cateraar was gekomen konden we weer aan de slag. Schaal na schaal en mand na mand wordt uitgeladen. Broodjes, boterhammen, vleeswaren, eieren, kaas. Als dat niet genoeg is...... Werner neemt, op mijn verzoek, de tafel met harde broodjes en eitjes onder zijn hoede, en ik zal proberen de gang van zeken bij brood en zoetigheid onder controle te houden. Om vijf voor half negen staan de eerste hongerenden al in de rij. Kunnen we? Het leek er wel op. | |
|
Zo tussen een uur of negen en kwart over negen blijkt dat het inderdaad
amper genoeg was. Vleesschalen zijn leeg, kaas is op, en de harde
broodjes zijn ook aan het einde van de voorraad. Het leidt tot een
paar vervelende momenten als we 'nee' moeten zeggen als er iemand
een extra ei, of drie-vier plakken kaas extra kwam halen. De meesten
hebben toch wel wat begrip voor de situatie, maar enkele van de
Duitse gasten vinden het maar niks.
|
 ... vleesschalen leeg, kaas is op ... |
|
| |
|
Moe van het gesteggel, en de gemiste uren slaap, slof ik langzaam
naar de tent. Het eerste halve uurtje doe ik amper een oog dicht,
omdat er steeds weer een aantal CX-en of andere motoren vertrekken,
maar als ik uiteindelijk om half elf weer wakker wordt, kan ik het
leven weer aan.
Bij de Berendsen krijg ik een kop koffie, en blijf ik even rustig zitten, totdat er plots iemand twee kolenschoppen van handen over mijn ogen legt. Wat voor de hier en daar.....!!! Maar dan hoor ik het al. Het is ouwe Jan, voor deze ene zaterdag toch nog uit Wieringerwerf gekomen. En dat komt goed uit, want ik heb een paar avonden flink doorgewerkt om voor hem een eerste proef-exemplaar van de verzamelde website avonturen klaar te hebben. Snel halen we dat op, en terwijl O.J. zijn boeken glunderend van voorpret wegbergt zie ik ineens ook Theo J., uit Bennekom, op het terrein. Ook Theo krijgt een kop koffie aangeboden. Hij heeft een afspraak met O.J., om eens naar een slecht functionerende carburateurset van zijn CX te laten kijken. | |
|
Dan besluit ik om de CX maar eens 'uit te laten'. De jas gaat wel aan,
maar voor de motorbroek vind ik het toch wat te warm. Theo gaat
ook mee, hij kent de weg hier net zo min als ik, dus altijd leuk. Theo start zijn
CX, ik de mijne, en daar gaan we. Eerst maar eens in de richting
Vollenhove. Dan Blokzijl, en omdat linksaf vol met auto-tjes staat, gaan
we rechtdoor, en zo komen we, heel onverwacht, weer in Sint Jansklooster
uit. Richting Giethoorn dan maar, besluit ik. N762, langs Ronduite,
en dan linksaf over de N334 naar Giethoorn.
Giethoorn is een watersport plaats, en boot na boot, en steiger na steiger, en haventje na haventje rijgen zich aan een tot een kilometers lang lint van watersport gebeuren. De drukte op het water is op een mooie dag als deze gigantisch. Wij, op onze CX-en, rijden rustig door. De weg is lang zo druk niet. Na Giethoorn komt Steenwijk, en daar zie ik een bordjes met 'Wapserveen'. In een plaatsje met zo'n naam moet ik natuurlijk een keer geweest zijn, vind ik. 'Nijewapserveensermond' zou nog mooier zijn geweest, maar dat is er niet. Op motor zwerftocht trekken kleine plaatsjes met opmerkelijke namen me altijd, dus rijden we richting Wapserveen. Door Steenwijk heen, althans, dat is de bedoeling. Maar ergens raak ik de weg kwijt , en ja hoor, we komen in een woonwijk, en draaien een keurig rondje om weer uit te komen waar we begonnen. Dan gaan we eerst maar eens wat drinken, in een klein cafe-tje ergens bij een klein winkelcentrum. Ik haal mijn TomTom er even bij, om te kijken waar we nou heen moeten voor dat Wapserveen. Na een hapje en een drankje worden de CX-en weer gestart. De route wordt een beetje van mezelf, en een beetje van TomTom. Als ik het niet eens ben met de richting die dat apparaat me opstuurd, dan doe ik het gewoon niet, en ga lekker mijn eigen gang. Het voordeel van 'kortste route' op de TomTom is natuurlijk wel dat je de gekste en leukste weggetjes gaat rijden. En die rijden we dan ook. En eindelijk Wapserveen, wat huizen, wat schuren, en als je niet oplet ben je er al weer doorheen voordat je kunt remmen (bijna dan). En nu weer terug. Weer langs TomTom's kortste route, en dus veel mooie weggetjes. Bij Havelte wil TomTom ons linksaf sturen, maar dat is een doodlopende weg, dus gaan we rechtdoor. En dan komen de eerste tekenen van een mogelijk probleem. Een politie auto bij een rotonde, groepjes mensen in tuinstoeltjes langs de weg, en mensen met een oranje 'verkeersregelaar' hesje aan. Hier moet één van de optochten van de Oldtimerdag in Ruinerwold langskomen, begrijp ik. Ik voel er niets voor om óf achteraan die rij aan te sluiten, óf aan de kant van de weg te wachten totdat die rij auto's of trekkers of bromfietsen voorbij is. Hier dan maar rechtsaf, het bos in. Dit bosweggetje is schitterend, koel, en gaat weg van de drukte. Mooi. Maar even later zitten we toch weer op een 'optocht gevoelige' weg. Twee motorrijders, ook voorzien van een 'verkeersregelaar' hesje staan bij een spoorweg overgang te wachten. Iets verder, vlak voor Nijeveen, nog twee geheste regelaars. Nog steeds rijden we door, over kleine weggetjes, door stille dorpjes, over hobbelige wegen. Totaan Wanneperveen gaat alles goed, en dan komen we toch achteraan een lange rij auto's terecht: kennelijk komt hier één van Ruinerwold's optochten langs, en dat is niet bevorderlijk voor de doorstroming van het overige verkeer. Overig verkeer heeft weinig keus, want er is geen zijweg, en er is ook bijna niet te draaien. Behalve natuurlijk met een motorfiets. Ruim voordat het eerste voertuig van de optocht bij ons is hebben we de CX-en gekeerd, en rijden we de weg terug. TomTom wordt er nerveus van, en slaat steeds aan het herberekenen, maar ik zag niet al te ver terug een bordje met 'Zwartsluis' erop en die weg nemen we. Over de Nieuwedijk rijden we van Wanneperveen in de richting Zwartsluis tot vlak bij Meppel, daar rechtsaf, langs het Meppelerdiep over de N375. Maar ik moet nu toch echt wel een keertje een tankstation vinden, want de dagtelller staat al boven de 225km. Waar de N375 aansluit op de N334 gaan we rechts, richting Sint Jansklooster. Linksaf, richting Ronduite, en stoppen, want vlak voor ons gaat de brug open. Ik neem de gelegeheid te baat om even een slokje te drinken, en de TomTom te herprogrammeren voor het eerstvolgende tankstation. Dat blijkt slechts 3.4 km verder te zijn. De brug gaat alweer dicht, maar nee, blijft hangen. Als er weer een aantal bootjes door zijn zakt de brug toch het laatste stukje, en kunnen we door. Langs Sint Jansklooster naar Heetveld, en daar is een benzine pomp. Na een verkeerde afslag door een woonwijk heen (TomTom wist een kortere weg) rijden we met uitgeschakelde navigatie verder. Ah! bekend terrein, als we hier nu rechtaf gaan..... Even later staat "Het Kamper Erve" al weer aangegeven, en dan rijden we het treffen terrein op. Warme jas uit, en even bijkomen, en spullen in de tent leggen. Als ik even later weer uit de tent kom kruipen zie ik een groepje mensen rondom Theo's motor staan. Wat is daar aan de hand? Het blijkt dat Theo zijn weigerachtige carburateur-set aan Ouwe Jan heeft overhandigd, en dat Ouwe Jan deze set aan een zeer grondig onderzoek onderwerpt. |
 ... Ouwe Jan ... |
|
Ik weet best hoe dat bij mij gaat. Als ik wat uit elkaar haal, en ik
leg de schroefjes niet in een bakje, dan rolt de boel over de grond,
en blijf ik zoeken. Maar deze oude CX-tovenaar haalt rustig schroef
na schroef los, legt deze op een doek op het zadel, en controleerd
wat hij heeft losgehaald. Daarna wordt net zo rustig, na een
uitgebreide uitleg aan de omstanders, het betreffende schroefje weer
vastgezet. En het gereedschap dat hij gebruikt? Geen dure set
schroevendraaiers, geen fabrieks-eigen instrumenten. Nee, een simpele
kleine schroevendraaier en een stukje ijzerdraad, waarvan één
uiteinde iets is omgebogen. Kleine veertjes, afdichtringen, alles wordt aan de omstanders getoond, uitleg bij gegeven, en na controle, weer geplaatst. Zulk een vakmanschap en beheersing van de techniek zie je eigenlijk nergens meer, alleen bij de Dutch Honda CX-500 club, en op dit weekend alleen bij SJK, waar op een grasveld demonstratie van carburateurset-demontage en controle wordt gegeven. | |
 ... carburateurset demontage en controle ... |
 ... veertjes , afdichtringen ... |
|
Het grootse evenement voor deze middag is natuurlijk zoals altijd
het langzaamrijden. Marcel is even niet te vinden, en of ik misschien....
Zo ben ik plotseling mede-organisator van het langzaanrijden. Eerst
is het zaak om deelnemers te vinden. En als je denkt dat iedereen
zijn of haar kunsten met een motor maar wat graag wil vertonen, dan heb
je het mis. Toch weet ik een aantal mensen te ronselen. Als ik met
de min of meer enthousiaste deelnemers terug kom is daar ook
Marcel. En zo ben ik weer organisatie af.
Tenslotte doen aan het langzaam rijden heel veel deelnemers mee. Jong en oud door elkaar, CX en GL en anders. De deelname staat open voor iedereen, en het is weer een groot spektakel. | |
 ... jong en oud ... |
 ... deelname staat open voor iedereen ... |
|
Ik doe niet mee. Deze middag heb ik al een eind gereden, en er
zijn genoeg deelnemers om er een leuk schouwspel van te maken. Met
een flesje sinas in de hand kijk ik van een afstandje toe.
| |
|
De organisatie heeft voor het avondeten een barbeque geregeld.
Stapels vlees, grote braadroosters, en hongerige motorrijders
zijn de ingrediënten voor een succesvol gebeuren. Wouter en Marcel
zijn aangewezen om de eerste dienst van het bakken en braden te
draaien, en vol vuur storten zij zich op het vlees. Terwijl de eerste stukken
op grote schalen terecht komen worden salades uit gestald.
En al gauw kan het festein beginnen. Bonnetje inleveren, salade opladen,
en a.u.b. één stuk vlees meenemen, want er zijn nog meer mensen en je
mag een tweede en derde keer terugkomen.
Wat extra uitleg is nodig, en dan stapt men weer min of meer rustig door.
Een tweede bakploeg treed aan. Maria en Lieke nemen de braadsleden over
van Wouter en Marcel, die langzaamaan ook wel eens wat willen gaan eten.
| |
 ... tweede bakploeg... |
|
|
Tijdens het eten wordt aan de andere kant van de partytenten een
ruimte vrij gemaakt voor een bandje. De organisatie heeft de groep
"Just4fun" laten komen om de feestvreugde na het eten extra luister
bij te zetten. De groep zet de instrumenten op, en het lijkt wel
een compleet podium te worden, daar langs de zijkant.
| |
 ... een compleet podium... |
|
|
Na het eten is er afwas tijd. En daar sta ik, samen met Coen en Pauline,
voor ingeroosterd. Laat ik maar eens gaan kijken waar ik kan beginnen.
Maar beginnen hoeft al niet meer. Pauline is al ijverig aan het borstelen
en drogen, en het enige wat ik op dit moment kan doen is zoveel
mogelijk vuile vaat naar de wasplaats brengen. Jongens, jongens wat een bende is het. Vet en vuil en restanten en..... Maar ik hou me maar aan die oude oosterse wijsheid "Ook dit zal eens eindigen." Toegepast op de afwas zal het nog wel even duren, maar op een goed moment hebben Pauline en ik er zo'n vaart in, dat we Coen, die het druk genoeg heeft met het organiseren van de organisatie, naar het feestgedruis terugsturen. Borden, glazen, messen en vorken. Het begint vuil en vet, en eindigt op een nette, schone stapel. Er wordt hulp aangeboden, om te wassen of te drogen, maar dat is niet nodig, nu we zo goed op dreef zijn. Dan komt Joost, en die wil ook al helpen. Langzaamaan begint de stapel met schone bordjes erg hoog te worden, dus als Joost het transport even voor zijn rekening wil nemen? Dat wil hij, en terwijl er stapels borden naar het keukentje verdwijnen wassen en drogen wij door. |
 ... Pauline ... |
Dan slaat bij mij de vermoeidheid toe. Pauline is dit Olympische tempo
misschien gewend (wouter wast nooit af, vertelt ze me), maar de afwasjes
die ik tegenwoordig doe zijn vele malen kleiner. Dan hulp, van Sieds.
Zonder een woord te zeggen pakt hij ook een droogdoek, en nu heeft
Pauline moeite ons voor te blijven.
Eindelijk, eindelijk komt er een einde aan de gestage stroom van bordjes, messen en vorken. Nog een paar grote schalen en bakken, en dan is er ineens een moment dat er geen vuile vaat meer is, dat alles schoon en klaar en opgeruimt is. Eindelijk! |
|
We zijn juist op tijd om de toespraken te horen, en de prijsuitreiking
mee te maken. Jan van de Geest was de winnaar van het altijd weer
spannende langzaamrijden, en een engelsman had de trofee voor de verste
afstand gereden.
En er is een speciaal moment voor Kaithlyn, die onvermoeibaar bijna elk moment achter de 'bar' te vinden is. Wie bardienst had kon het beste een luie stoel meenemen, want deze bar-dame regelde bijna alles zelf, en "nee, dat doe ik wel" was haar meest gehoorde uitspraak. Alleen het sjouwen van kratjes bier, daar had ze 'personeel' voor nodig. Niemand kwam weg zonder dat de kaart afgekruist was. Een welverdient applaus is dan ook haar beloning. De mooiste CX komt deze keer uit Den Helder. Fred, de eigenaar, heeft de machine al vele jaren in bezit, en inplaats van hem naar de sloop te brengen was hij hem gaan opknappen. Het resultaat van maanden rustig doorwerken is er dan ook naar. | |
 ... mooiste CX 2009 ... |
|
|
Na alle toespraken is het weer tijd voor de band. "Just4fun" trekt
een nieuw stuk repertoire open, en weer klinkt het goed. Staande
aan een tafeltje raak ik in gesprek met Pjotter over zijn plannen en zijn motor.
Tegen een uur of elf ga ik op op het 'terras' van de Linschoters zitten. Kopje koffie in de hand, genietend van de mooie zomeravond, de muziek, de motoren in het schemerdonker, de mensen om me heen en eigelijk alles wat goed was. Om half twaalf moet de band stoppen, op aanwijzing van Boer Jan, de campingbaas. Voor velen is het veel te vroeg, anderen vinden het prima zo. Ik blijf nog een uurtje napraten, en vertrek dan naar mijn slaapplekje. Morgen thuisreis, dan wil ik een beetje fit zijn. | |
|
| |