SJK 2011 - dag 3 Sint Jansklooster 2011 |
|
|
|
Deze keer was het rond halfzes dat ik wakker werd. Nog veels te vroeg,
maar niet te vroeg voor een douche beurt, om de dag straks fris
tegemoet te treden. Snel pakte ik de nodige spullen bij elkaar, en
een klein kwartiertje later schoof ik de tent weer in, opgefrist en
klaar voor de dag. Maar dat had nog even tijd, dus werd er een
korte, en naar achteraf bleek geslaagde poging gedaan om nog even
de voorraad slaapuren uit te breiden.
De innerlijke klok maakte me rond een uur of acht weer wakker, en ik besloot om te gaan kijken of er al warm water was, waar ik een warme beker 'latte' mee kon maken. Dat lukte, en amper zit ik een een hoekje te genieten van mijn warme koffie, of kijk, wie is daar. Kaithlyn. En of ze.... Ach, het is de laatste dag, en er is genoeg | |
|
Zodra de cateraar was geweest, de koffiepotten waren aangesloten,
en de ontbijt-bar was geopend, stond ik al vlug vooraan om het bonnetje in
te leveren, en een ontbijtje op mijn bordje te leggen. Een plekje
werd gezocht, en ik nam plaats bij Jos, die al bijna klaar was met
zijn ontbijt. En toen Dré erbij kwam ging het gesprek al gauw in de richting
van "hhrrrr", "hrrhhrr" en "hhrr" en met wat armgebaren was zoiets toch goed
te verstaan. Maar toen Jos, net op het moment dat Dré zijn mond vol
had met koffie, opmerkte 'een goed verstaander heeft maar een half
HR nodig' scheelde het maar weinig of we kregen allemaal Dré's koffie
over ons heen. Zo verliep het ontbijt in een opperbeste stemming. Nog
een extra kopje koffie bij het na-tafelen, en nog eentje, en we
konden er weer tegenaan.
| |
 ... een extra kopje koffie bij het na-tafelen ... | |
|
Terwijl de laatste ontbijters nog aan het ontbijt zaten werd er al een
klein begin gemaakt met het onttakelen van SJK 2011. De lampen van
de feestverlichting werden uit de fittingen gedraait, en
het lampsnoer opgerold. Stap voor stap werd SJK weer een gewoon grasveld.
Maar er was even een pauze nodig bij het opruimen, want nog niet alle motorrijdende ontbijters waren al klaar met hun eten. Daarom besloot ik om eerst even aan mezelf te denken, en de eigen tent leeg te ruimen en alles op te pakken. dat lukte wonderwel. Of ik had minder bij me, of ik had er niet zo'n vreselijke rommel van gemaakt als dat ik nornmaal doe. In elk geval schoot het lekker op, en amper een halfuur later waren de koffers vol, en de tent netjes ingepakt op de motor. Niets herinnerde meer aan het feit dat hier mijn tentje had gestaan. Het motorpak lag klaar over de motor, de laarzen stonden er keurig naast, de helm lag op de tank, alles klaar om op te stappen en weg te rijden. Als het terrein natuurlijk weer een beetje opgeruimd zou zijn. | |
 ... de eigen tent ... |
 ... niets meer ... |
|
Rondom waren CX-ers gezamelijk bezig met inpakken en wegwezen. Bij
de een ging het eenvoudiger als bij een ander, maar dan was er weer
een moment met startende motoren, van armzwaaien, en weer twee of meer
treffen-gangers op weg naar huis, en misschien tot ziens de volgende keer.
Tenten, tassen, koffers en al wat een mens meesleeept om het gezellig
te hebben op een camping, alles werd weer op de motoren geladen, klaar
voor de reis naar huis.
| |
 ... bezig met inpakken ... |
 ... alles opgeladen ... |
|
Amper waren de laatste ontbijters uit de tent, of daar werd de
afbouw stevig ter hand genomen. De banken en
tafels werden opgeklapt, en in de klaarstaande aanhanger gelegd, en
vervolgens afgevoerd. Nu de tenten zelf nog.
En toen betrok de lucht, in een hoog tempo werd het somberder en donkerder. De eerste kleine druppels vielen, en de hoop dat het bij die paar simpele druppels zou blijven werd niet bewaarheid. Snel spreide ik het tent-grondzeil uit over mijn motor, en met name over het motorpak, de helm en de laarzen. Binnen een paar minuten begon het water met bakken tegelijk over het restant van SJK te vallen. Alles wat niet nat mocht worden werd met man en macht onder de nog staande afdakjes en in de nog niet opgevouwen tenten gepakt. | |
|
De bui duurde niet erg lang, maar was voldoende om alles kleddernat te maken.
Vooral een strop voor degenen die met een grote, katoenen tent stond, want
die moest nu eerst weer drogen voordat die kon worden opgevouwen.
Ook de drie grote party-tenten, die samen de feesttent vormden, waren nat
geworden. Maar deze werden een stuk sneller droog. Amper drie kwartier
na de regenbui werd er al begonnen met het verwijderen en opvouwen van
de zijwanden. Het hielp natuurlijk dat de temperatuur in de tussen tijd
al flink was opgelopen, tot rond de twintig graden. Maar nu kon er toch
een begin gemaakt worden met de afbouw van de tenten. Terwijl de rest zich
daar mee vermaakte bracht ik met Michael de koelwagen terug naar Kuinre.
Langs, tot mijn verrassing, de grootste orchideeen kwekerij van
Nederland. En dat is misschien nog wel eens iets voor een dagje uit,
of een stop tijdens een rondrit bij een volgend SJK.
| |
 ... het water met bakken tegelijk ... | |
|
Terug in Sint Jansklooster bleek dat het weer geregend had, en dat,
ondanks de goede zorgen van de aanwezigen, mijn laarzen en motorpak
toch een beetje nat geworden waren, en nu zo goed en zo kwaad als het
ging te drogen lagen in de tent van de Berendsen. Maar ook dat zou wel
weer opdragen en als het nu nog even droog bleef....
Helaas was dat niet het geval, en met alle nog in te pakken spullen bij elkaar op een grote hoop onder de laatste nog staande tentdakjes, werd de volgende regenbui in lijdzaamheid uitgezeten. Je kon weinig anders doen, tijdens zo'n plensbui. Het duurde gelukkig niet al te lang, en daarna was het een kwestie van inpakken wat droog was en beslissen wat er met het nog natte of vochtige spul moest gebeuren. Theo vU en Coen vonden samen een oplossing voor het drogen van de natte tentdelen en zodoende werden ook de nog vochtige tentdoeken ingeladen, gevolgd door de metalen buizenframes. Bijna klaar. Een laatste ronde over het terrein, om de laatste motorplankjes op te ruimen, en de laatste vuilniszakken weg te halen. De laatste motoren en de laatste tenten die nog stonden waren die van een paar van de vrijwuilligers, die terwijl ze werkten aan het opruimen van SJK 2011, hun tent nog even lieten drogen. | |
 ... bijna klaar ... |
 ... de laatste vuilniszakken ... |
|
Het duurde nog even, terwijl de wachttijd met een snel gezet kopje
koffie werd bekort, maar daarna was de tent van Michael ook droog, en
kon deze in de aanhanger gelegd worden. Dat scheelde thuis weer een
heleboel uitpakken en moeilijk doen. Dan de vraag, blijven we voor
het aller, aller, allerlaatste opruim- en inpakwerk? Coen en Lieke
wisten Michael en mij ervan te overtuigen dat ze het verder zelf wel konden redden,
en dus werd er hartelijk afscheid genomen, werden het pak en de
laarzen aangetrokken en de motoren gestart. Bij het brugje keek ik
nog heel even achterom. Zouden ze het klaren? Het leek er wel op, alleen
hun eigen tent nog, het zou ze wel lukken. Dan maar op weg naar Ede,
want het begon al aardig laat te worden.
| |
|
Jammer, maar oordopjes vergeten. Stoppen? Neuh, maar als we voor een
brug moeten stoppen dan toch wel even in doen. Voorlopig reden we. De
terugreis ging via dezelfde route als de heenreis, maar dan in
omgekeerde richting natuurlijk. Op de tweebaans N50 was er een auto
die erg veel sneller wilde rijden als Michael met zijn aanhanger mocht
rijden, en ook sneller als ik wilde rijden. Waar de rijbaan tijdelijk
verdubbelde had deze man veel haast om ons in te halen, maar voor de
rest was het een vrij rustige reis. Vanaf de N50 naadloos in de A50, dan
een bochtje naar de A1, en verderop via de rustige en heel erg bekende
weg van Apeldoorn, via Hoenderloo naar Ede. Nog een kort afscheid van
Michael, en dan naar huis.
Met het uitklappen van de zij-standaard achter het huis eindigde het weekend van SJK. De "Rode Rakker" en ik, we waren weer thuis. | |
|
| |
|
|
Terug naar de Motorpagina