sjk_2016

SJK 2016 - Dag 2

Sint Jansklooster 2016

Proloog Dag 1 Dag 2 Dag 3 Epiloog

Het was nog erg vroeg toen ik die zaterdag morgen wakker werd. Nog een keertje omdraaien hielp ook niet, de slaap wilde niet komen. Nou ja, het was al half acht geweest, dus laat ik maar eens kijken hoe het staat met zoiets belangrijks als het ontbijt.
De catering had iets bijzonders voor ons in petto. In plaats van het standaard gekookte eitje was er een grote bakplaat opgesteld, en een ieder kon, als hij dat wilde zelf een eitje bakken, met of zonder een plakje spek erbij. Niet iedereen was er even handig in, en de goedbedoelde adviezen vlogen dan ook tegen elkaar op. Het bleek dat sommige aanwezigen niet in de gaten hadden dat het ongekookte eieren waren, die daar lagen, en dan kun je rare verrassingen krijgen als je je eitje probeert te pellen.
... zelf een eitje bakken ...	... een plakje spek erbij ...
Deze dag wilde ik proberen om twee of drie puntjes van mijn Dertien in het Dozijn lijstje weg te werken. En dan merk ik dat er toch nadelen zijn van een slaapplekje ver bij het treffen terrein vandaan. Mijn helm lag in de caravan, evenals het warme pak. Maar de laarzen had ik de vorige dag verwisseld voor schoenen, en die laarzen lagen nu in de tanktas op de motor. Het duurde even voordat ik alles weer bij elkaar had, en net toen ik wilde wegrijden besefte ik dat de motor papieren en dergelijk nog steeds in de caravan lagen.
Toen ik alles bij elkaar had werd er begonnen aan het ritje naar Schokland/Urk en Giethoorn. Het verslag van deze rit staat elders in dit motorlogboek: 13-6/7 Schokland-Urk / Giethoorn.
Na de rit werden het pak, de laarzen en de helm weggewerkt in de caravan, en was het tijd om te zien wat er verder aan de hand was. Bij Beus werd een colaatje gedronken, en later werd er met Michael koffie gedronken bij de caravan. Toen we daar zaten begon het een heel klein beetje te regenen, en links en recht van ons werd alles naar binnen gehaald vanwege de regen. Michael keek mij aan, ik keek terug, en we vonden het eigenlijk wel best. Binnen de kortste keren was het mini-regenbuitje voorbij, en begon de zon dapper door de wolken te schijnen.
Terug bij het treffen terrein was het kleppendekselracen al afgelopen, en was er al een begin gemaakt met het volgende programma punt: het langzaamrijden. Dat was iets waar ik best aan mee had willen doen, maar gezien het grote deelnemers veld vond ik het toch te druk worden. Wel werd ik nog aangesproken door iemand die vroeg of hij nog mee kon doen, want ik was toch van de organisatie.... Ik verwees hem naar Theo of Chantal. Nee, deze keer was ik niet van de organisatie.
... deelnemersveld ...	... langzaamrijden ...
Ik koos een mooi plekje uit om wat fotootjes te maken van het langzaamrijden. En terwijl ik zit te genieten van de langzame en niet zo langzame motorrijders komt JiMi naar me toe. Hij heeft een probleem met een Ignitech op de CX van Jaap, en of ik kan helpen.....
De CX van Jaap is één van de oudste CX-en van Nederland. Gered uit het ruim van een schip, waar het machien al jaren stond, stof en roest vergarend, was de CX opnieuw opgebouwd, met alle originele onderdelen, tot weer een perfect lopend machientje. Hoewel de motor gewoon goed liep, wilde Jaap er toch een Ignitech op hebben. Maar die Ignitech, die deed het niet.
Het was een raar geval. Er werd gemeten en geprobeerd. Met de CDI startte de motor zonder problemen, maar met de Ignitech volgens de regelen der kunst aangesloten was er geen vonk. Jaap snapte er niets van, JiMi snapte er niets van en ik snapte er ook niets van. JiMi haalde mijn eigenste 'Rode Rakker' op en daar werkte de Ignitech wel. Andere kabel-interfaces werden geprobeerd, en ook een andere Ignitech werd geprobeerd. Maar niets, geen vonk bij de motor van Jaap.
De mogelijke oorzaak kon, nadat ik alle andere mogelijkheden had afgestreept, alleen maar de motor van Jaap zijn, of 'ie nu wel of niet met de CDI goed liep. Het was de enige constante in het geheel. Met een klein multimetertje werden de spoelen gemeten. Het was niet mogelijk om de juiste Ohmse waarden te meten, daar was deze meter niet nauwkeurig genoeg voor. Wel kon ik meten of er een draadbreuk of zo ergens zat. En ja, daar was een afwijkende waarde van 'oneindig' op pen 6. En pen 6 was een spoel die nog wel door de Ignitech werd gebruikt. Dat moest de oorzaak van het falen van de Ignitech zijn.
Frans, die er ook bij was gekomen, bekeek het schema van de CDI ontsteking nog eens. De waarden van pen 2 en pen 6 werden door de CDI elektronisch bij elkaar opgeteld, heel analoog, en dat kon wel eens de verklaring zijn dat de CDI wel, maar de digitale Ignitech niet werkte.
Het onderzoek van de CX en Ignitech problemen werd onderbroken voor een belangrijk momentje. Er moest een foto van alle aanwezigen gemaakt worden om op te sturen naar Roos, de weduwe van Trevor, die kortgeleden plotseling was overleden. Trevor's overlijden was de reden dat een aantal mensen met een roze motor gekomen was, of in elk geval een roze accent op de motor had aangebracht, een gekleurde zijkoffer, of zoals bij mijn 'Rode Rakker' twee rose linten. Eentje voor Trevor, de andere voor Theo......
Na de foto, en nadat de raadselen van Ignitech en CX waren opgelost was het ondertussen wel tijd geworden om wat te gaan eten. Bij de barbecue stond er al een lange rij mensen te wachten, en ik besloot om ook maar te wachten totdat die lange rij weg was. En dat had ik beter niet kunnen doen, want de rij werd niet korter. Mensen schoven aan voor de tweede, of zelfs een derde ronde. Een stress momentje volgde.
... een lange rij ...	... werd niet korter ...
Er werd eten voor me geregeld en ik kon op een rustig plekje zitten bijkomen. Na het eten, wat rust en een korte wandeling was ik weer een beetje mezelf geworden. Bij de feesttent zocht ik een niet al te druk plekje op, en nam wat te drinken. En amper sta ik daar of een zacht getik op het tentdak kondigt de komst van een regenbui aan. De plaatsen waar twee tenten tegen elkaar aanstonden werden snel even nagekeken, maar de tentbouwers hadden goed werk verricht. Slechts kleine druppels vormden zich aan de binnenzijde, behalve op een plekje waar een klein scheurtje in het tentzeil zat.
Terwijl de regen buiten de tenten gewoon bleef doorgaan hield Coen een toespraakje voor de verzamelde motor- en CX liefhebbers. Na een welkomst woord was er het gebruikelijke stilte moment, om hen te gedenken die ons dit jaar ontvallen waren.
Er waren ook prijzen voor kleppendekselracers, voor de snelste en de mooiste, maar ook een prijs voor de mooiste CX, die de jury deze keer voor een moeilijke keuze stelde, want welke was nu de mooiste ? Het werd uiteindelijk Erik die de prijs in ontvangst mocht nemen. Bas, met zijn nieuw opgebouwde GL, kreeg een prijs voor het meeste profiel op de achterband. En ook was er natuurlijk een prijs voor de langzaamste bij het langzaamrijden. Na deze prijs uitreikingen werd, zoals al jaren het geval is, het woord gegeven aan de voorzitter van de Duitse Ems-Weser-Elbe club, die ons allemaal uitnodigde om het volgende jaar vooral ook weer naar Vechta te komen, voor hun 21ste CX treffen.
... Bas ...	... de band ...
Toen was de band aan de beurt om de rest van de avond op te vrolijken met muziek en zang. En een half uurtje later vond ik het al weer genoeg, na een laatste drankje werd er afscheid genomen van een ieder in de feesttent, en liep ik over de camping naar mijn eigen slaapplekje toe. De regen was opgehouden, maar echt droog was het ook nog niet. Hoog tijd om de gaan slapen.......

Proloog Dag 1 Dag 2 Dag 3 Epiloog

Terug naar de Motorpagina