Een klein nadeel van dit nieuwe huis was dat er geen mogelijkheid was om de motor achter het huis, of zelfs maar voor het huis op 'eigen' terrein te zetten. Dus werd de motor van de parkeerplaats gehaald, en voor het huis gereden. Tassen opladen, topkoffer op de drager plaatsen, en dat was dat.

Het was niet druk, en ik nam de al eerder gevolgde route naar Collendoorn. Dat bestond erin dat ik Ede uitging, en over de N304 naar Apeldoorn reed, Het was een beetje koud nog, maar de zon scheen door de bomen, en groen en groen en nog meer groen, ja, het was goed toeven op de motor.

Bij Apeldoorn ging het verder over de A1, richting Deventer, Hier waren de wegwerkzaamheden nog niet afgerond, dus was het even goed opletten met in- en uitvoegende voertuigen. En welke afrit naar de N348 wilde ik ook al weer hebben ??

De afslag waar ook Raalte op stond aangegeven was de tweede, en de juiste. Eerst een stuk door Deventer, en vervolgens goed uitkijken, want het vervolg van de weg nodigde uit tot hogere snelheden dan de 50km/h die was toegestaan. Dat, samen met de aanwezige camera's maakte het een tikkeltje lastig om te rijden, maar eenmaal die gevarenzone voorbij kon het gas er weer een beetje bij... totdat er een vrachtwagen voor me opdoemde, die niet veel sneller dan 70 ging.

Ik hoopte dat de vrachtwagen spoedig zo afslaan naar links of rechts, en dat gebeurde ook, om vervangen te worden door een trekker met een grote wagen erachter, die amper de 40 haalde. Niet elke verandering is een verbetering, zullen we maar zeggen.

Al met al schoot het wel op, langzaam maar zeker, en zeker toen de trekker-man besloot om linksaf te gaan op een rotonde. En niet veel later was daar het tankstation bij Wesepe, waar ik al vaker was geweest. Niet alleen kreeg de Deauville wat verse brandstof, ook ik vond het tijd voor een versnapering, en een kop koffie. De trip-teller van de Deauville werd op nul gezet, en zo kon ik weer een ruimte 300 km rijden voor de volgende tankbeurt dringend nodig zou zijn.

Aldus voorzien van nieuwe energie voor de Deauville en mezelf werd de reis voortgezet. Bij Raalte moest er, zoals gewoonlijk, vrij lang gewacht worden bij een verkeerslicht voordat ik de N348 kon vervolgen, maar dat hoorde er allemaal bij. Als ik haast had gehad had ik de A50 en A28 moeten doen. Nu was de het bij Ommen, waar ik de N348 verruilde voor de N36, dat het gas er even op kon. Veel N wegen in Nederland waren tegenwoordig 80 km/h wegen geworden, maar op de N36 kon ik even wat sneller... totdat er een vrachtwagen toch niet boven de 70 uitkwam.

Na een paar kilometer was daar Hardenberg, en het laatste stuk weg naar het treffen terrein van 'De Gasschoeve', waar ik om ongeveer 12:30 aankwam.

... treffenterrein van De Gasschoeve ...

Natuurlijk was ik niet de eerste, of zelfs maar de tweede die aanwezig was en werd ik hartelijk welkom geheten door hen die eerder waren aangekomen.

Met koffie, kleine klusjes, wat kletspraatjes en het uitwisselen van groot nieuws en kleine nieuwtjes ging de tijd voorbij. Maar op een zeker ogenblik was het wel even mijn beurt om te helpen bij de registratie van de binnenkomende CX-ers en overigen. Nou ja, geen probleem. Maar er waren momenten dat die hele registratie bij gebrek aan te registreren personen helemaal niets te doen had. En ik had net een nogal intensieve verhuizing achter de rug. En het was lekker warm.... en dus viel ik in slaap in de campingstoel......

Hoeveel tijd er was verstreken weet ik niet, maar min of meer iets bijgekomen wist ik me enige tijd later weer nuttig te maken bij het nemen van de inrit foto, parkeerplekje aanwijzen, en wat andere zaken die bij de ingang van het terrein gedaan werden. Totdat ook dat voorbij was.

... een parkeerplekje ...

Nu was het langzaamaan wel tijd om het op internet gevonden B&B op te zoeken. Met de Deauville was het maar een paar minuten rijden. Welkom, hier is de sleutel, en doe of je thuis bent. Nou, het zag er prima uit, dus dat zou wel lukken. Terug naar het treffen dan maar weer.

Praatje links, praatje rechts, de tijd vloog voorbij. En tijdens een van die praatjes werd mij een genereus aanbod gedaan. Een CX vriendin vroeg of ik het vervelend vond dat mijn motor op een parkeerplekje aan de openbare weg stond? Ja, dat vond ik inderdaad minder fijn. Wel, zo vervolgde ze, wij wonen vlakbij jou, je kunt de motor bij ons in de voortuin zetten, dan staat hij veilig en kun je er toch steeds bij... Ik vond het een fantastische oplossing !

Er werd door een aantal besloten om pizza te halen, en hoewel ik al een portie friet van 'de Gasschoeve' op had was er vast nog wel genoeg ruimte over voor een pizza. Dat was er, maar ook maar net aan....

Langzamerhand werd het later en later, Hoewel gezelligheid vrijwel geen tijd kent vond ik het tegen een uur of negen toch wel genoeg en welletjes. De motor werd gestart, en na een 'slaap lekker, en tot morgen' reed ik naar mijn tijdelijke bed, een paar minuten rijden vanaf 'De Gasschoeve'