Terug naar de Motor-pagina

SJK 2014 - Dag 1 Sint Jansklooster 2014

Proloog        Dag 1        Dag 2        Dag 3        Epiloog

Zodoende sta ik de volgende dag bij Michael voor de deur, niet met een volgepakte CX, maar met de auto. Eerst een kopje koffie, en dan, uitgezwaaid door Maria, vertrekken we richting SJK. Michael gewoon op de GL, ik met een autootje.
Een auto-motor combinatie is toch heel iets anders dan een motor-motor combinatie. Het voelt anders aan, het reageert anders. Het soepele samenspel, wat in de loop der jaren is ontstaan, moet opnieuw worden uitgevonden. Maar zonder al te dolle gebeurtenissen, afgezien van een paar erg haastige automobilisten, kwamen we tot Zalkerbroek, waar ik toch maar even stopte om de auto af te tanken, want als je de motor aftankt, en dan toch met de auto gaat, dan kan de benzine erg krap worden.
Via de nieuwe , maar daarom nog niet betere afrit 'Ens' op de N50 reden we achter een langzame vrachtwagen de N50 af. En als die vrachtwagen voor me rechtdoor gaat, dan ga ik linksaf, en als hij linksaf gaat, ga ik rechtdoor. Hoe dan ook, dan ben ik dat langzame ding kwijt, redeneerde ik. Dus toen de langzame vrachtwagen rechtdoor ging, ging ik met een zucht van verlichting linksaf, om prompt 30 meter verder achter een reusachtige landbouwtrekker terecht te komen, die een meer dan weghelft-breed apparaat achter zich aan trok, waardoor er niet in te halen was. En ging de zojuist kwijt gespeelde vrachtwagen nog vijftig km/u, deze trekker haalde amper dertig km/u.
Gelukkig wist de trekker-piloot dat hij langzaam en groot was, en gaf op een goed moment een arm gebaar van 'kom maar, inhalen kan', waarop ik, Michael en wat ander verkeer er toch langs konden. Bordjes Sint Jansklooster werden gevolgd, en we reden al over de Kadoelerbrug. Om een paar honderd meter verder ineens te moeten stoppen. Een gigantische praalwagen van het corso, een vele meters hoge slak samengesteld uit duizenden bloemen, was klem komen te zitten op de nieuwe en o-zo fraaie wegscheidingen die de laatste maanden op de N331 waren aangebracht. Nadat ik aangaf waar we naar toe wilden mochten we er gelukkig langs, al was het dan niet via de officiële weg, maar een beetje kris-kras over de verkeerde weghelft en zo. En zo reden we dan, om iets voor elf uur, het terrein van SJK2014 op.
... duizenden bloemen ... foto door Wilco Visscher
Nu er een nieuwe eigenaar van de camping “het Klamper Erve” was, waren er ook aanpassingen aan het groepskampeer terrein gedaan. Aan het verste einde van het veld was een camper-parkeerplaats bezig te ontstaan, en daarbij behoorde een weg langs de rand van het veld. Dat resulteerde in een smaller veld, en daardoor werd de indeling van SJK toch net weer iets anders als voorgaande jaren. Er werd druk overleg gevoerd, met als uitkomst dat de grote tenten iets verder naar achteren neergezet gaan worden, en dat het motor-parkeerveld een kwart slag gedraaid zal worden. De Honda Rebel van Stephanie stond mooi op de hoek van het nieuw bepaalde veld, achterste rij, linker plaats, en dus konden we de overige parkeerplankjes gaan neerleggen.
Nadat de plankjes min of meer op hun plek lagen begonnen Werner en ik aan de opbouw van de tenten. En ja, vele handen maken licht werk, maar teveel handen maken er een puinhoop van. Toen eenmaal de juiste plek was vastgesteld waar de grote party-tenten moesten komen te staan, werden met verbazingwekkende snelheid de frame's in elkaar gezet, en tentzeilen aangebracht. Voor het vastzetten van de kopkanten, en het optillen van de zo ontstane dakconstructie waren wat meer handen nodig, maar daarna konden we met twee of drie man het weer heel aardig af. Niet allemaal tegelijk aan hetzelfde werk, was de les die we hier uit leerden.
Nadat de eerste tent stond werd er begonnen met, je raad het, de tweede tent. En terwijl er één ploeg bezig was met frame en dak, begon een andere ploeg druk met alles vast te zetten, zodat het dak niet wegwaaide, of onder de regenlast in elkaar zou zakken. Het tempo waarmee een en ander tot stand werd gebracht verbaasde me, want binnen de kortste keren stonden er drie party-tenten opgesteld, hingen de zijwanden waar nodig, en is de basis voor SJK 2014 gelegd.
... tentzeilen aangebracht ...	... basis voor SJK 2014 gelegd ...
Meer problemen kwamen aan het licht met de drie kleine, rood-wit gestreepte tentjes. Met een leeftijd van meer dan tien jaar oud, en dus al meer dan tien keer in- en uit elkaar gehaald, begint de tand des tijds ernstig aan de constructie te knagen, en het kost verhoudingsgewijs meer moeite om deze drie tentjes op te zetten, dan de drie grote tenten. Maar uiteindelijk lukte het Chantal, Mark, Erik, Coen en Michael om ook die tentjes op te zetten.
Banken en tafels werden van de camping gehaald, en in de tenten neergezet. Het lange lampen-snoer werd opgehangen en op voorstel van Chantal net iets anders neergehangen dan voorgaande jaren. En dat bleek een geweldig idee, want nu hing er verlichting langs alle lange zijden. Heen, oversteken, terug, oversteken, enzovoorts. Het paste precies, alsof het zo was opgemeten. Dat moesten we onthouden voor de volgende keer.
Ik vond het tijd geworden, terwijl de inrichting van de tenten verder gaat, om eens eventjes in mijn tijdelijke onderkomen te gaan kijken. De auto werd naar het camping terrein gereden, en naast de gehuurde caravan neergezet. En het was een prima oplossing, vind ik. Net ver genoeg weg, net dichtbij genoeg. Ruimte om te staan, en ruimte om mijn spullen neer te zetten. Tafel, banken, stoelen, en een ruim bed. Ik pakte wat ik nodig dacht te hebben uit de auto, en legde dat in de caravan. De slaapzak werd uitgerold, de plaid werd uit de auto gepakt en op het bed gelegd. Dat zou wel lukken met het slapen, vanavond.
Terug bij het SKJ gebeuren zag ik dat het al aardig begon te lopen. Er stonden al een aantal motoren op het middenveld, en achter de party-tenten had Rembrandt zijn tijdelijke hamburger stand opgesteld en in gebruik genomen. Deze keer werd er er een heel menu geserveerd, merkte ik, en ik bestelde ook wat, want ik begon al aardig trek te krijgen.
... Rembrandt's hamburger stand ...
Het duurde even, maar dan was mijn maaltje ook klaar. Een hapje tussendoor is het amper te noemen, maar ik ging er toch maar aan beginnen. En net als ik een eerste hap wil nemen werd er gevraagd of ik niet bij de ingang 'dienst' zou hebben. Ik wist van niks, want ik was er vast van overtuigd dat ik klaar was met de taakjes voor vandaag. Maar nee, net als het vorige jaar had ik me zwaar vergist, en had ik al een ruim half uur bij Cosmar moeten zitten, onder de aanmeldings tent.
Beter laat dan nooit, en met de hamburger en frietjes melde ik me bij Cosmar. Meestal is dit helemaal niet onaardig of vervelend werk, maar nu, met een koude wind, en een miezer-regen die naar binnen waaide is het toch wat minder leuk. Gelukkig had Theo van U. zijn auto naast de tent gezet, zodat we enigszins beschut tegen de ergste wind- en regenvlagen zaten, maar het was best koud.
Om negen uur mochten we weg, en werd de aanmelding voor deze dag gesloten. En hoewel het niet echt hard geregend had, is mijn broek best wel nat geworden. Even wat droogs aantrekken, en dat kon in zo'n caravan heel gemakkelijk. Droog en met een warme jas aan melde ik me weer op het treffen terrein, waar met een drankje en gezellig gezelschap de tijd voorbij vloog. Ik kreeg advies over de problemen met rem en cardan van deze en gene, en maakte een praatje links en rechts, het was best uit te houden op SJK 2014.
Volgens het draaiboek zou er om negen uur een band zijn spullen komen opzetten, maar het was al bijna tien uur voordat de bestelde band het terrein op kwam rijden. Onvoorziene omstandigheden en zo, kan gebeuren. Vlot werden de instrumenten en nodige andere zaken opgesteld, en dan, om tien over tien begon de band aan de eerste liedjes. Tussen de bedrijven door maakte ik wat fototjes, en verhuisde daarna rond een uur of elf, na een afscheidsrondje, naar de caravan, nog even wat lezen, even tot rust komen, voordat ik, toch wel moe, de slaapzak in kroop.
... de eerste liedjes ...
Nu was het niet het feestgedruis van het SJK gebeuren wat ik in de verte nog hoorde, nee, dit was het feestje van het corso, wat tot diep in de nacht doorging. Gelukkig hoorde ik daar niet al te veel van, moe als ik was, want al vrij snel viel ik in een diepe slaap.
Één of twee keer werd ik wakker van een geweldig gekletter op het dak, als er weer een regenbui overtrok. En even dacht ik aan de kampeerders in hun tenten op het treffen terrein, die zo'n bui in hun tenten moesten doorstaan. Toch best prettig, zo'n caravan, met een hard dak boven je hoofd.......

Proloog        Dag 1        Dag 2        Dag 3        Epiloog

Terug naar de Motorpagina