Terug naar de Motor-pagina

SJK 2014 - Dag 2 Sint Jansklooster 2014

Proloog        Dag 1        Dag 2        Dag 3        Epiloog

Ondanks dat ik niet op het rooster stond voor ontbijt dienst vond ik dat ik om half acht toch maar uit dat warme bed moest stappen. Jawel, dat warme bed. Want het was in het geheel niet koud geweest deze nacht, en het feit dat ik, heel decadent, de slaapzak eerst had kunnen opwarmen met een klein elektrisch dekentje had ook wel geholpen. En naast het feit dat er gewoon stroom was, kon ik ook gewoon opstaan, en mezelf eens lekker uitrekken. En probeer dat maar eens in een, hoe goed het ook mag zijn, klein Khyam tentje!

Bij het ontbijt waren de dienstdoende CX-ers al in volle gang. Tafels leegruimen en schoonmaken, alles netjes neerzetten en de schade, veroorzaakt door de regenbuien van de afgelopen nacht zo goed en zo kwaad als het ging herstellen. De oude, kleinere party tenten waren niet bestand geweest tegen de hoeveelheid water die uit de lucht was komen vallen, en hadden flink staan doorlekken.

Ik hield me ondertussen even bezig met het laten weglopen van de niet geringe hoeveelheid regenwater, die zich in plooien en vouwen van de verschillende tenten had verzameld, waaronder het nog wel droog was geweest. Het lukte heel aardig om alles weg te laten lopen via de in het tentdak gevouwen gootjes. Niet alles liep netjes weg, maar het merendeel kwam zonder verdere schade aan te richten op de grond terecht.

Toen de cateraar kwam werden de schalen en manden met ontbijtspul neergezet, en de koffiepot aangesloten en alles klaar gezet voor de ontbijters. In het enthousiasme had de ontbijtploeg de kopjes een het begin, en de bordjes aan het einde van de ontbijtbar neergezet, en dat wilde ik wel even omgedraaid hebben. Nu was het tijd voor het ontbijt, maar eerst moest er nog even iemand een foto maken van de ontbijtbar, en of ik maar even uit de weg wilde gaan. Nou ja, al het moet.....

... tijd voor het ontbijt ...

Na het ontbijt, en de daarbij behorende gesprekken, die soms wel, maar meestal geen serieus onderwerp hadden, was het voor mij feitelijk tijd voor 'parkeerdienst'. En dat komt er op neer dat ik in de gaten hou wie zijn motor op een verkeerde plaats neerzet, en of er iemand is die hulp kan gebruiken bij het parkeren. En zo'n dienstje kun je op verschillende manieren doen. Bij de registratie tent gaan zitten wachten tot dat er iemand hulp nodig heeft, of, wat rondlopen, een praatje maken hier of daar, en ondertussen het terrein goed in de gaten houden. En de laatste manier spreekt mij veel meer aan als de eerste manier. Het was erg rustig bij het parkeerveld, slechts een enkeling liep tussen de motoren door.

Toch waren er wel mensen die bij de motoren liepen. Coen en KuipWillem, bijvoorbeeld, waren druk aan het discussiëren over een bepaald onderdeeltje wat wel, of nou net niet onder een GL500 of GL650 zou zitten. Een oog of een vork, en waar die vork, of dat oog, nou wel zat op de prolink van die machines. Ook Lieke's GL500 'Merlijn' werd onderzocht en na wat heen en weer gepraat kwam men tot de conclusie dat Merlijn een meisje is. Belangrijke ontwikkelingen op een ochtend tijdens het treffen in Sint Jansklooster.......

... een bepaald onderdeeltje ...

Even later zat ik aan de koffie op het terras van de Berendsen. Met zicht op het motorveld, natuurlijk. Maar voorlopig had niemand mijn diensten nodig, en kon ik rustig van de koffie genieten. Totdat er iemand op mijn schouder tikte.

Het was Theo vD. die met Beussie een eindje verder op het veld een staanplaats had geregeld. Of ik vergeten was dat ik om tien uur bij Beus langs zou komen. En ja, tijdens een treffen vergeet ik de tijd nog wel eens, en ik zond de boodschapper dan ook heen met de opmerking “dat ik het tijdelijke Domus van Heer Beussie binnenkort met een bezoek zou vereren”.

Toen ik echter ter plekke kwam, geen Beussie. Die liep ergens tussen de motoren rond te kijken naar al dat fraais wat een CX kan bieden. Maar even later waren we toch beiden bij de beus-mobiel en aan de koffie. Slechts één keertje moest ik mijn gerieflijke stoel verlaten om even een motorrijder te helpen met parkeren, voor de rest ging de ochtend voorbij zoals een vakantie- of treffenochtend voorbij dient te gaan. Koffie, kletspraatjes, serieuze onderwerpen, en veel, heel veel rust.

Ondanks het feit dat ik toch een redelijke nachtrust had gehad, merkte ik dat ik best een beetje moe was. En dus besloot ik een uurtje te gaan slapen. Het uurtje liep wat uit de hand, wat mede te danken was aan de regenbui die even kort maar hevig over Sint Jansklooster en de camping trok.

Enigszins opgefrist liep ik terug naar het treffen terrein, en zag onderweg dat de kleppendeksel racebaan, die de kleppendekselrace-organisatie bij de camping mocht opslaan, werd opgehaald. 't Koste was moeite, maar de baan werd zonder al te grote problemen toch netjes naar het treffen terrein gebracht.

Er werd besloten, vanwege de constante dreiging van regenbuien en ander woest weer, om de baan binnen op te zetten, en daarvoor werden tafels en banken opzij geschoven. Maar zo'n kleppendekselracebaan is bijna tien meter lang, en de SJK tenten zijn maar acht meter lang. Daarom werd, er kwam nu toch niemand meer aanmelden, de registratie tent bij de ingang opgehaald en over het laatste stukje baan heen gezet. Zo zouden de kleppendeksels niet nat regenen, en de baan ook niet.

Nu was het tijd om mijn kleppendeksel racer te voorschijn te halen. Naast bekende racers, zoals de Red Hot en de Defender waren er een paar nieuwe creaties. Mijn miniatuur 'kleppendekselracebaan-kleppendekselracer' trok in elk geval de nodige en vooral ook positieve aandacht, en ik dacht dat ik wel een kansje maakte op de door mij fel begeerde 'originaliteits' prijs. Maar die beslissing lag bij een jury, die alle modellen bekeek, er er de mooiste of meest originele uitkoos. Pas later, aan het einde van de avond, zou bekend gemaakt worden wie dat was geworden.

... kleppendekselracebaan-kleppendekselracer ...

Na de jurering plaatst ik een klein cameraatje op mijn racer. De bedoeling was, dat vanaf de racer de voorbijsnellende andere racers te zien zouden zijn. Maar dat liep een beetje anders als dat ik gepland had. De eerste race eindigde met een overwinning van mijn racertje. Puur geluk, dacht ik, maar hoe langer het duurde, hoe meer overwinningen er kwamen voor mijn racer. Het plannetje om de voorbij snellende andere racers op de video te zetten mislukte grandioos, omdat die verhipte dekselracer van me steeds als eerste over de finish kwam. Ik wist niet of ik daar blij mee moest zijn of niet. Maar de allerlaatste race werd door een Engelsman gewonnen. Ik had misschien de mooiste, dat wist ik nog niet, maar net niet de snelste.

Na het kleppendeksel racen was er een nieuw onderdeel, waarvoor, toen eenmaal bekend was hoe en wat, zich een lange rij deelnemers melde. Lieke en Chantal hadden op 'Vechta', het Duitse treffen, als spel 'ringsteken' bedacht, en Chantal had dat verder uitgewerkt. Er werden vier ringen, twee links en twee rechts, aan een poortje gehangen. De kleine ring was twee punten waard, de grote ring leverde één punt op. De bedoeling was dat een tweetal op de motor gezeten aan kwam rijden, en dat de passagier met een lange stok een ring oppikte. Samenwerking tussen bestuurder en passagier was hierbij natuurlijk nodig. Het werd, door het grote aantal deelnemers een langdurig gedoe, maar wel spannend.

... ringsteken ...

Ondertussen was de barbecue opgezet, en de bakploeg was bezig zich voor te bereiden op de hongerige treffen gasten. Ook dit jaar werd er weer gebruik gemaakt van het tot nu toe goed werkende systeem van de afstreepkaarten. Ook voor eventuele vegetariërs was gezorgd, en toen bleek dat ik de enige was die een voorkeur voor vegetarisch had uitgesproken. Tja, dan zijn de porties wat groter, en dan heeft een mens de grootste moeite om de maaltijd eer aan te doen. Want lekker, dat was het! Ook anderen lieten het zich goed smaken, en stonden een tweede en derde keer in de rij. Ergens ontstond een levendige handel in spekreepjes ruilen tegen karbonade, maar op alles was gerekend, en nergens hoorde ik iemand klagen dat hij of zij tekort kwam.

Maar na zo'n feestmaal is er ook een ander klusje, namelijk de afwas. In voorgaande jaren had ik dat ook mogen doen, en och, als je er aan begint, en even flink doorwerkt dan is ook een afwas voor tachtig tot honderd personen met een uurtje of twee helemaal weggewerkt.

Deze keer was er een verrassing voor de afwasploeg. De nieuwe eigenaar van de camping had een professionele 'instellings' vaatwasser geïnstalleerd. Met behulp van deze machine werd het afwassen een lachertje. Spoelen, in de machine schuiven, druk op de knop, even wachten en dan uitruimen, terwijl de volgende lading alweer klaar stond om de machien in te schuiven. Binnen de kortste keren waren we klaar. Het restje wat er stond was voor de tweede ploeg, die de laatste loodjes mocht doen, amper één keer de machine volladen en uitruimen.

... professionele 'instellings' vaatwasser ...

Terug in de tent was het bijna tijd voor de prijsuitreikingen en het toespraakje van de voorzitter. Na ons allen hartelijk welkom geheten te hebben werd er eerst een moment stilte gevraagd, omdat we ook dit jaar een clublid verloren hadden.

Na dit serieuze momentje was het de beurt aan het uitreiken van de verschillende prijzen. De prijzen voor de kleppendekselrace waren dit jaar verdeelt in een snelste-, mooiste- en een pechprijs. Deze laatste, de pechprijs, ging naar Kaithlyn, die met haar 'SuperCoen' racer steeds vastliep tegen de zijkant van de baan.

De mooiste kleppendekselracer was, zij het met een zeer klein verschil, toch mijn eigen mooie 'kleppendekselracebaan-kleppendekselracer' geworden. En ik was er erg blij mee. Volgend jaar weer een ander, maar dit jaar ging ik met 'mooiste' naar huis.

... mooiste ...

En de snelste was de winnaar van vorig jaar, met hetzelfde karretje, de engelse 'Red Hot' van Steve. Ook hij werd uitvoerig gefeliciteerd.

Bij de ingang, zo vertelde Coen, werd gevraagd naar de geboortedatum, en dat was omdat de organisatie wilde weten wie de oudste, maar ook wie de jongste deelnemer met eigen motor was. De jongste op een eigen motor was, het kon bijna niet anders, Stephanie, die weliswaar niet op een CX, maar op haar eigen Honda 125cc Rebel naar SJK gekomen was. De oudste deelnemer die op de motor was gekomen was Johan, maar die kreeg de prijs nagestuurd, want hij kon deze avond er niet bij zijn.

De winnaars van het ringsteken moesten heel even wachten op hun prijs, want de bijbehorende foto was nog niet afgedrukt. Maar toen ook die uitdaging overwonnen was, werden Micha en Michael naar voren geroepen omdat zij de meeste punten bij elkaar gestoken hadden.

De prijs voor de minst originele CX ging dit jaar naar Trevor, die een CX650 blok in een CX500 frame had gebouwd.

De voorzitter van de Duitse Ems-Weber-Elbe club, die elk jaar het treffen in 'Vechta' organiseert, nam ook nog even het woord. Hij bedankte Norbert, die een groep Duitsers had opgevangen en naar Sint Jansklooster had begeleid, en hij overhandigde Coen een fles met het etiket "Gullemeister" Maar, zo werd gezegd, er zit iets anders in dan dat er op het etiket staat......

Nu het officiële gedeelte achter de rug was pakte ik een colaatje, en daarna mijn prijs: Mooiste Kleppendekselracer. En ik was er best een beetje trots op, en vooral ook erg blij mee. Terwijl ik naar die prijs stond te kijken kwam Rembrandt langs. En voor ik het weet hadden we het over kinitische energie, oorzaak en gevolg, en zelfs over politiek..... Een doorsnee SJK gesprek dus.

Maar als ik merk dat ik langzaamaan toch wat moe begin te worden stap ik op. Misschien was het tijd om mijn bedje eens op te zoeken. Maar dat idee liep helemaal mis toen ik nog even langs het kampvuur liep. Daar zaten wat mensen te praten, en van het een kwam het ander, zodat ik, na een welbesteed uur, tot mijn schrik merkte dat het wel heel erg laat aan het worden was. Toch maar richting caravan, besloot ik, en terwijl ik in die richting liep merkte ik aan het tollen op mijn benen dat het echt hoog tijd was om te gaan slapen. Het elektrische dekentje werd nog even aangezet, en toen ik dan in de slaapzak stapte was deze al lekker warm. En voordat ik helemaal goed en wel lag, viel ik al in slaap.

Proloog        Dag 1        Dag 2        Dag 3        Epiloog

Terug naar de Motorpagina