Het Engelse treffen 2017 / Dag 3 |
|
|
| In Tewkesbury | |
|
Rond zeven uur werd ik wakker. Maar nee, het was nog te vroeg om op te staan.
Nog een keertje omdraaien dan maar. Maar een half uur later was het toch echt
wel tijd om net te doen of ik wakker was. Volgens het programma zou er om acht
uur ontbijt zijn, en daar had ik nu wel zin in. Het werd acht uur, en half
negen, en ik hoorde zeggen dat het ontbijt pas om negen uur klaar zou zijn.
Niets aan te doen, maar wat heb je aan een programma als niemand zich er aan
houd?
| |
|
Toen het eindelijk ontbijttijd was, was er ook een flink Engels ontbijt,
gelukkig met koffie zodat iedereen wakker kon worden. En zo'n Engels ontbijt
is toch wel een hele hap om weg te werken. Iedereen liet het zich goed smaken,
en uiteindelijk was alles toch op. En wat gingen we nu dan doen?
| |
 ... engels ontbijt ... |
 ... liet het zich goed smaken ... |
|
Volgens het programma zou er een 'ride out', een toertocht, zijn. Maar niemand
maakte aanstalten om daaraan te beginnen. Tot zover dus het programma. Toch
waren er in de omgeving nog een hoop dingen te doen, zoals een bezoek aan een
museum, een 'scrapyard' met motoronderdelen, of een bezoek aan de Kathedraal
van Tewkesbury.
| |
|
Ik probeerde erachter te komen wanneer het pontje, behorende bij de 'Lower
Lode Inn' ging varen. Welnu, om 12 uur zou het pontje gaan varen. Maar op
welke tijd ging het terug? wilde ik weten. Nou, was het antwoord, om 12 uur
gaat het pontje naar de overkant, en als je dat niet wil, dan kun je ook naar
dit of dat. Ik kreeg het niet helder hoe ik van de overkant van de rivier dan
weer terug moest komen. En toen het ook nog begon te miezeren had ik er genoeg
van. Ik zou hier op het terrein blijven, vlak bij de koffie van de Lower Lode,
en zo nodig bij een warme, overdekte ruimte.
| |
|
Er werd gepraat, naar motoren gekeken en met een hond gespeeld. Of speelde de
hond nou met ons? Elke keer kwam het beestje met een bal aanzetten, liet die
voor de voeten vallen en keek met vragende ogen: gooi nou, oh ja, gooi
nou..... Ook Frans liet zich verleiden tot het meespelen met de bal, maar 't
hondje was razendsnel, viste de bal binnen een paar seconden uit de lucht, en
dan begon het spelletje weer opnieuw.
| |
 ... verleiden tot het meespelen met de bal ... | |
|
We mochten ook stemmen. Stembriefjes werden uitgedeeld, en de of iedereen maar
een kandidaat voor de elke categorie wilde selecteren. En er waren heel wat
categorieën, onder andere:
| |
| |
|
Wie moet je nou kiezen met zoveel keuzes? Ja, de roze CX650c uit Ierland was
een erg meisjes achtige motor, maar wat was de mooiste CX/GL? Of welke klonk
het beste? En van wie dacht ik dat de motor het niet zou halen tot huis? Met
moeite vulde ik een lijstje in, en leverde het in bij de organisatie.
| |
|
Het avondeten was wat meer gestructureerd dan de vorige avond. Een ieder was
deze morgen gevraagd wat hij/zij wilde eten die avond, zodat de keuken er op
kon werken om alles min of meer tegelijk gereed te hebben. En het avondeten
zou om zeven uur beginnen. Wat ik direct vertaalde als: ergens tussen zeven en
acht, eerder acht dan zeven.
| |
|
Ik bleek goed gegokt te hebben. Zo tegen kwart voor acht werd het eten binnen
gebracht. Ik moest wel goed opletten, want aan het begin van het zaaltje werd
een naam geroepen en met een beetje geluk kreeg je dan het eten wat je die
ochtend besteld had. Maar voor Engelsen is Hans net zo moeilijk uitspreekbaar
als Frans. Toch, met een beetje geluk kwam alles goed uit, en kreeg ik wat ik
besteld had: Ham and Eggs. Gedurende korte tijd was het wat minder rumoerig is
het zaaltje.
| |
 ... ham and eggs ... | |
|
Niet lang na het eten werd een 'Raffle' gehouden, een soort van verloting. En
de opbrengst zou naar een goed doel gaan. Ik ben niet zo van verloringen, maar
ach, ik was in Engeland, dus ik deed mee met de Engelsen. Ook had ik een
prijsje bijgedragen, een paraplu met het logo van de Dutch CX club erop, het
donateurs geschenk van een paar jaar geleden. Na de verkoop van de lootjes
werd verteld dat de opbrengst dit jaar naar Trevors weduwe ging, als bijdrage
in Trevors 'headstone', zijn grafsteen. En als ik dat eerder had geweten had
ik nog wat meer lootjes gekocht.
| |
 ... raffle ... | |
|
Men ging met een grote snelheid door de lootjes heen, en gelukkig had ik geen
enkele prijs. Sommige zaken kun je zonder problemen op een motor vervoeren,
maar met andere dingen is het toch wel een heel stuk lastiger. Maar omdat ik niets mee terug
hoefde te nemen had ik dat probleem in elk geval niet.
| |
|
Na de verloting was het de beurt aan de prijzen van de stembriefjes. De
langste afstand vanaf het continent was voor Frits en Marian, maar ook de
langste afstand binnen Brittannië werd vermeld. Maar waar het mederdeel van de
prijzen naar toe ging kon ik echt niet navertellen. Het mooiste geluid was ook voor
Fritz, want wat is er nou een mooier geluid dat een CX die het weer doet ?
Ook de roze CX uit Ierland had een prijs, de meest 'girlie bike'. De
mooiste, degene die zeker per trailer was gekomen, allemaal prijzen en
oorkondes.
| |
 ... de meest 'girlie bike'. ... |
 ... roze CX uit Ierland ... |
|
En toen werden en bonnetjes uitgedeeld voor een drankje wat bij de bar gehaald
kon worden. Maar eerst moest de voorzitter een lijstje met namen oplezen, de
namen van degenen die dit jaar overleden waren. En het was een lang lijstje.
Eigenlijk zijn al dat soort lijstjes te lang......
| |
|
Daarna een toost ter herinnering.
| |
|
En de avond vergleed met praten over ditjes en datjes, en op een gegeven
moment had ik er wel genoeg van. Hoog tijd om de tent op te zoeken, en om te
proberen de slaap te vatten. En dat lukte prima........
| |
|
| |
|
|